Her şeyin bittiği yerde
Nasıl başlar ki insan?
Ve ruh tutmayacak kadar
derinden kırılmışsa
Nasıl yaşar ki insan?
Cam pabuçlar içinde
Hiç gelmemiştim bu şehre,böyle kimsesiz,
Hep mavi görünürdü gök,şimdi niye mor?
Sanki benim matemimden, ağlıyor sessiz,
Deniz,neden böyle yaslı, neden böyle kor?
Bilmezdim,acıyı ağlatan acılar varmış
Ben,mavi gecelerin beyaz yıldızı
Toprağın çileyle everdiği son kızı
Gözlerimden mor pembe yaşlar aksada
Bırakmam kimseye bu yanlızlığı
Geceler soyluluğu almışsa benden
Karanlığın saçlarıma cakası neden
uyan uyan uykulardan
kan sızdı çağa
bekliyor tüm insanlık bahçıvan eller
dikenleri söküp dikecek güller
ay gülmeyi unutsada her gece
şafak söktüğünde sessizce
Düşmanım kalmdı dünyada,
İçimdeki benden başka.
Bir iyilik yaptığımda,
Bir dost eli tuttuğumda,
ince bir çizgiyle başladm Aşka
reyhan kokan yazılar yazdım kendimce
gözucuyla bakıp tüm gökyüzüne
bulutlara name dizdim kendimce
okusun istedim bütün yıldızlar
ay bile kalbime şahitlik etsin
Seni bulduğumda bir kızıl sitem
Çöker yüreğimin tam ortasına
Gözlerim ufukta seni ararken
Gönlüm ayrılığın pembe yasında
Benim gibi vefakarmısın bilmem
Sessiz sedasız doğup bir gece
Yolları cem ettik hengamelerde
Çölde yeşerecek bir çiçeğin hatrına
Birlikte ağladık seccadelerde
Gözüm yaşlı gönlüm yaslı sensizim diye
Kim beni teselli etsin ya Rasulellah
Garibim kimsesizim şu gam yükü yerde
Kim bana sahiplik etsin yaRasulellah
yazmalıyım seni, inan bana
yazmalıyım seni toprağa
sensizim,her yer çorak
yakıp yıkma, savurma
bari azcık merhamet et
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!