Resmiye Mümün Şiirleri - Şair Resmiye Mümün

Nerede kaldın ey sevgili
Ta ezelden beri bekliyorum seni
Artık yorgun düştü bedenim
Gel, bekletme yüreğimi

Ben mi geç kaldım sana

Senden başka yok ki beklenen Sevgili
Bir şafak vaktinde güneş doğarken gel
Azılı karanlıklar terketsin kalpleri
Ele avuca sığmayan gönüllere gel

Gel ki, cehaletin rönesansı son bulsun

Hasret kaldım gül kokulu Nebi’ye
Kabrinden yükselen Yeşil Kubbe’ye
Nuruna bürünen kutsal Kabe’ye
Bitir bu hasreti güzel Allah’ım!

Hasret kaldım Nur dağının sırrına

Şu yalan dünyaya gönül vermek boş
Gafil gezme şaşkın, ayıl ey sarhoş!
İnsanlar riyakâr, nankör ve bencil
Sen Rabbine yönel, ey garip sefil!

Beş kuruşa satar seni kardeşin

Bir ben miyim dünyada yalnız, kimsesiz
Gece gündüz ağlayan sessiz, çaresiz
Kendime dert yanarım, duyulmaz sesim
Duy sesimi Allah’ım, kimim var benim

Bir ben miyim dünyada suçlu, günahkar

Rüya mıydı gördüğümüz, yoksa gerçek mi
Ben aşk durağımızdan hala gidemedim ki
Giderken sımsıcak nefesin kaldı bende
Giderken yüreğinin sesi kaldı bende

Günden güne büyüdü içimdeki sevgi

Artık seni sevmeyeceğim
Bu gece içimden terkediyorum
Sırtımdan vuran ihanetlerine
Gözyaşıma inat rest çekiyorum

Artık seni sevmeyeceğim

Sen gidince yüreğimin sesi sustu
Sükuta büründü en içli sedalar
Kalemim kağıdım isyanımı kustu
Öfkeye dönüştü en kutsal duygular

Sen gidince rüzgarın gücü tükendi

Bugün de ellerime kelepçe vuruldu
Bugün de ayaklarıma zincir konuldu
Bugün de dillerime suskunluk emrolundu
Bugün de sükunete mahkum edildim ben.

Oysa ben özgürlük şiiri yazacaktım

Ben yıllarca seni biriktirdim içimde
Aşkımı hece hece yücelttim şiirimde
“Sen” adında şarkı besteledim kalbimde
Hakkımı helal edersem namert olayım!

Günümde, gecemde, her yerde benimleydin