Recep Uslu Şiirleri - Şair Recep Uslu

Spor barış kardeşlik demek
Bunun için verilir emek
Özümüzdedir hoca dinlemek
Sahalar da olsun bizim

Kulüpler de toplanılır

İlkokulu dördüncü sınıftan beşinci sınıfa geçtiğim yıl,yanlış hatırlamıyorsam,çünkü beşinci sınıfı ilçede okudum.
Yaz tatilindeyiz.Gölpazarı ilçesinin Çengeller Köyü,Anadolu'nun her köyü gibi tarım,tarla işleriyle boğuşuyor.Bizlerde annem,babam,küçük kardeşimle tarlaya gidiyoruz çapa yapıyoruz.Sabah hava ağarmadan ezanla birlikte gidip akşam hava kararınca ezanla dönüyoruz. Kör kandilin (Lamba o zaman zenginlerde bulunurdu,ne lambası mı? Gaz lambası hemde beş numara) aydınlığında anam tarhana çorbası veya bulgur pilavı yapar, yemeğimizi yer hemen yatardık.Ahşab bir evin iki odası var.Bir odasında çoluk çocuk biz,öbür odasında çoluk çocuk amcamlar kalırdı.
Teyzemiz vardı birde bizim.Artık babamın teyzesi mi,akrabalık nereden bilemiyorum.Teyze derdik kendisine..Bir kaç kocaya gitmiş,en son Arıcaklar Köy'ünden gelmiş,Arcaklı Teyze..
Babam ona evimizin avlusunun bir köşesine bir göz ev yaptı.Bizde yer içer, orada yatar kalkardı.Hoş bu işe kimsenin bir şey dediği yoktu.Yalnız kendisi hiç hoşgörülü olmazdı.İhtiyarlıktan mı,huysuzluktan mı bilemiyorum.Durmadan anneme söylenirdi.Akşam ezanında tarladan eve gelen anneme:
-Niye yemek yok,
-Niye esvapları yumadın..

Elinde sopa
Geliyor sıpa
Vuracak bana
Canım yanacak
Söylerim babama
………………..

Heyecanımı bağışlayın dostlar
Uzaklara yolculuk var
Gönlüm geniş ama dar gelir yollar
Allahıma şükrederim.

Bu günden başladım şükretmeye

Sınıftaysam eğer devleşirim
Elimde kalem kılıcım
Malazgirt'te,Alpaslan olurum
Anadolu'nun kapısını açar
Kendimi İstanbul'da bulurum.

Güzün esen yelimsin sen
Bahar olmuş gülümsün sen
Hayattaki elimsin sen
Sana geldim sana geldim.

Dudağımda isimsin sen

Kurtlu elma,
İlaç yok diye ihraç ediliyor.
Bizim midelere
İlaçlısı gidiyor.
'Acı patlıcanı krağı çalmaz.'

Bir çiçeğim dağda unutulan...
Bir otoyum yolda bırakılan...
Bir çeşmeyim suyu kurutulan...
Bir insanım yok pahasına satılan...
Ne ettiler bana ki,
Unuttum yurdu.

MEMET

Uyanık mıydı Memet,
Uyur muydu bilmem..
Ama gözleri açık...
Az sıkıştırsan kaçıyor,

Harman yelle
Düğün elle
Aşk gülle
Anılır.

Yığmıştı buğday saplarını harmana