Recep Uluçay Şiirleri - Şair Recep Uluçay

Geldim,
Geçen günlerimizin,nefes alıp verişlerimizin
Ve tenine rengini döken orkidelerin hatrına
Sessiz bir sokak ve aheste bir akşam olup
Serilirdim geçip gidiverdiğin yollarına
Hatıralar kadar güzel o sevdalı gözlerinin

Kentlerin sahil tarafıydın, parlak ve güzel
Bir bayram sabahıydı,gözlerimde bakışların

Yağmurlu bir inceliksin ve zarif bir ihtişam
Buyur ederdi beni nuruna bakışların

Güneş tüm haşmetiyle doğar şehrin üstüne
Bir hatırlayış, bir ağlayış tutar silkeler beni
Acılar hükmeder gözlerimin ülkesine
Çare yok, çare yok söküp atsam şu teni

Nehirlerin pastoral türküsü yayılır dağlara

Bir ölü var, bir ölü var
Cami-i şeriften okunuyor selalar
Evin her köşesinde oğul,kız,ana
Dönüvermiş bu evin içinde bir virana

Uzaklardan çok uzaklardan duyulan bu ses
Ya dağların hıncı ya cinni bir çığlık
Akşamın nefreti deseniz, bu ihtimâl tanıdık
Oysa kalbimi hesaba katmazdınız bir kez

Issızlığın yazısı yazılıvermiş yazgıma

Gezginler gezgini, yolların dertli sırdaşı
Bir dokunaklı hatıra, utangaç bir emel
Başkentler kadar albenili ve güzel
Yazgılar gerek sana ey gecenin yoldaşı

Yıldızlar çehremin o vebalı tutkunu

Geliverdin bir söz gibi dudaklarımın ucuna
Gülüşünle çıkalım balkonlarına gecenin
Bu vakitlerde duru bir deniz gibisin
Kavuşmak için can atardım serin sularına

Karanlıkta yol gösteren yıldızım, ayım

Kentlerin yorgun kasıklarına abanıyor kalabalıklar
Yapraklar yüz çeviriyor artık yağmurdan
Güneşin tadını çıkaradursun ebleh ve alıklar
Tanrısal bir ok gibi atıldı çünkü zaman

Dalga dalga kabaran bir keder düştü bana

Uzaklarda çok uzaklarda bir yıldız olsaydın
Gökyüzü olmamın bir anlamı olurdu belki
Parlayan vakitlerde bir dolunaydın
Gece güzelliğini gösteren bir aynaydı sanki

Uzatıver ellerini o kokulu iklimlere

Göğsümün yamaçlarından yayılan sarsıntı
Gülüşlerinizden dökülen o yapay cennet
Kalbimde misafir ettiğim bu onulmaz cinnet
Beni ölümün ve yaşamın tam ortasına bıraktı

Ceylanların yurduna gitmek ister de gönül