Recep Akıl Şiirleri - Şair Recep Akıl

anımsamak seni
bir şeyler kaybettiriyor benden.
eksiliyorum
tam orta yerinde kalmış gibi kasırganın,
eli kolu bağlı çaresiz

durdu sanki tüm zaman.
yeni bir yaprak dökümü daha başlıyor yüreğimde.
çoğalmakta hüzün bulutları giderek,
başladı başlayacak acı bir yağmur gözlerimde.
isyan ediyorum bütün varlığımla gidişine.
ve kalıyorum yine kendimle yalnız,

Bitmek tükenmek bilmeyecekmiş gibi gelen uzun bir yürüyüş içindedir insanoğlu. Ve çeşitli menzilleri geçerek belli bir hedefe doğru durmadan ama zaman zaman duraksayarak yol alıp gidiyor.

Hedefi nedir? Nereye doğru gitmektedir? Varacağı hedef ne kadar gerçektir? Kazancı ne olacaktır? Buna karşılık kaybedeceği nedir? Kayıplarını kazançlarından çıkardığında elinde kalanlar o son anda, son noktada kendisine nasıl bir fayda sağlayacaktır, sağlayacak mıdır? Bilemez.

Oysa hedef her insan için yeni bir umuttur. Hayata tutunabilmenin en önemli araçlarından biri… Bir tür motivasyon sağlayıcı, moral… Ömrü boyunca yürüyeceği yolda ardına takılabileceği bir tür çekici, lokomotif…

Güç kullanmak için güçlü, zorbalık yapmak için zorba, zulüm yapmak için zalim olmak gerekir.

Ama bir şey var ki bu da akıldan hiç çıkartılmamalıdır. Her insan bunu daha hayatının ilk yıllarında öğrenir, giderek idrak eder ve kabullenir.

Peki, ama bunu bilmek yeterli midir? Değil, bir de aklının bir kenarında tutması gerekir.

bir akşam çıkarsan karşıma ansızın,
yıkılmış perişan…
seni tanımayacağım
çektim ipini sevgimin
artık o eski ben değilim
bir ağaç altı yok artık benim için

İnsan aslında hiç eksiksiz olarak yaratılmış bir varlıktır.

Bugün onun eksik yanlarından söz ediyorsak aklına çok güveniyor olması yüzündendir.

Her ne kadar akıl insanı insan yapan en önemli özellikse de yine aynı akıl insanın yanlışa düşmesine ve hatta mahvına bile sebep olabiliyor.

sen bilemezsin bir tanem
ben ne acılar çektim
sensizliğin pençesinde yıllarca
ne çok konuştum
taşlarla duvarlarla
az mı anlattım sevdamı

Ey yalnızlık, en kadim, en vefakâr, en sadık dostum benim, can yoldaşım. Fırtınalar içinde geçen bu sefil hayatımda ne zaman bunalsam ve ne zaman kopmak istesem bu dünyanın dağdağasından, hay huyundan, zulmünden, sığınacak limanım oldun sen benim.

Seni görmediğim, sana aldırmadığım zamanlarda bile hiç şikâyet etmedin benden.

Sessizce köşene çekilip bir derviş gibi, sabırla fark edilmeyi bekledin.

kederle ıstırapla gel
benim için fark etmez
yeter ki sen ol
isterse sonu ölüm olsun
yağmur olsun kar olsun
güneş yaksın

Son zamanlarda edebiyat sitelerinde yeni bir moda çıktı ortaya. Siyasi içerikli yazılara yasak getirmek… Neymiş efendim üyeler rahatsız oluyorlarmış. Üyeleri rahatsız etmemek lazımmış. İyi tamam, yazmayalım da bir yazının siyasi olup olmadığı kararı hangi ölçülere göre verilecek?

“Siyaset” deyince akla ne geliyor? Ne tür yazılar siyaset içerir, hangileri edebi yazıdır, hangileri değildir? Ve daha bunlara benzer pek çok soru… Önce bu sorulara bir cevap bulmak lazım… Da nasıl?

Biri çıksa Karl Marks’ın Das Kapital’inden alıntılar yapsa, sonra da tutup Sosyalizmi öven, ona arka çıkan bir yazı yazsa, bu yazı ne türden bir yazı olurdu meselâ? Siyasi bir yazı denilebilir miydi böyle bir yazıya? Ya da tam tersi…