Polat Sarıgül Şiirleri - Şair Polat Sarıgül

(….)

Zaman küllendi ellerinde
Gözyaşların yüzümde kurudu
Kalbimdeki cennette…

Başım ağrıyor bu gün
Öyle bahane falan değil
Şakağından başlayan türden
kukuma kuşu gibi bakarsın herkese
Hafif boynunu eğerek
Aşk acısı kadar olmasa da

Acıyarak baktı birisi
öbürü de
Bir diğeri de
derken
herkes acıyarak
baktı kendisine

Gör beni dedi tanrı görmediğine
Bir ritim tutturdu; görmediği
Bir nefes ver dedi tanrıya
Tanrı;
Nefesim yok, Offf çok yalnızım dedi
Bu kocaman oluş yoruyor beni

Bana demedi
Ben düşündüm
Bana ne diyeceğini
Ve o
Bana dedi ki
Sesimi unuttun mu?

Hapsettin kendini
Denizin öbür yakasından bırakılan şişeye
Ufalanıp sonsuza bölündün
En küçük parçadan öteye
Acıdı bütün hücrelerin
Kederden

Sana geldim
Mahcupluğum
Al gizle beni

Bildiğin bir yer de kaybolursun
Kendini bile bulamazsın
Nedensiz sıralanır yollar, duraklar, metro istasyonları, kalabalıklar
Anlamsızlaşır he şey
Hatırlama telaşı sarar her yanı
Yağmur bile havada asılı kalır

Yapma çiçekler alınıyor, gerçeğine inat
Yeşermiyor konduğu masada
Fotosentezsiz, nefessiz, ışıksız

Burası;
Yolunu kaybetmiş olanların, düşkünlerin dünyası

Külü geceye ört
Gizle kalbindeki ateşi
Yarın gün başlamadan
Kavak ıslıklarını rüzgâra asmadan
Kendini tekrar yak
İslensin üstündeki saten elbise