Yaşam mücadeleme son veriyorum burda.
Dizeleriminde kırık umudu.
Defter yapraklarında
Sonu hep kötü biten şiirler bırakıyorum.
Vasiyetlerin en kötüsünü bırakıyorum ilham perime.
Biraz sevgisizliğim
Önemli olan Piraye olabilmek değil, Nazım olabilmek.
Piraye, olabilmesi için Nazıma ihtiyaç duyar.
Fakat Nazım olmak yaratılıştır.
Sırf ismine bir iki satır karalandı diye mabadını yükseltme.
Veysel'in de dediği gibi, güzelliğin on para etmez şu bendeki aşk olmasa..
Teniyle tutkulu olanını değil,
Aşkı tutkulu olanını severim,
Bu yüzden sen "umudumda bile değilsin"
Bazen kendimi, seni hatırlatan anıların toplama kampında hissediyorum.
Aşırı dozda yokluğunla işkence ediyor zaman bana.
Adını vermiyorum ama gıyabında özlüyorum...
Öpüşmeyince iğreti duruyor el ele tutuşmak.
Kulağa romantik bir kaç söz fısıldayınca yatmak hak.
Haksızlık oluyor birinin bir ömür seni sevmesini beklemek.
İki yüzlü olmak yetisi aşk sanatı,
Bi yüzü alabildiğine sevişmeye meyilli,
Öbür yüzünü boş ver.
İkimizde yaralıydık;
Ben acılarımı bir kenara bırakıp,
Senin yaralarını iyileştirmek için her şeyi yaptım.
Sende iyileşip sana yara bandı olan bu insanı yaralayıp gittin.
Sen artık başka birinin şiirlerindeki sözcükleri kalabalıklaştırıyorsun.
Ne garip ki ikimize de ilham veriyorsun;
Bana yalnızlığı ona aşkı sunarak...
İlk gülüşte ilhama inanır mısın?
Bir anda sözleri gün bilmeye, güneşe küsmeye..
Peki ilk bakışta esmeye?
Uçurumun ucundan düşecek kıvama gelmeye..
Buna bir isim verip aşk demeye?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!