Peyami Beyoğlu Şiirleri - Şair Peyami Be ...

Gidişin bir sanat;

Sonsuzluk resitali öncesi boş bir kağıttaki intihar süslemeleri.
Bileklerimden sızan sürrealist bir ölüm resmi.
Yalnızlığın günahkar ayetleriyle dolu kutsal bir kitap.

Bakir bir aşktı sana sunduğum.
Hep bir adım öncelerim oldu geç kalmışlıklar yaşamamak için.
İlk defa nefsime kafa tutup sevdim.
Dudaklarımın titrediğini kalbimin çoçuklaştığını ilk sende hissettim. Aptal aptal sıfatlarla seslendik birbirimize,
Salak gibi yürüdük yağmurda amaçsızca,
Hani sevdim ya seni, evinin kapısına kadar bırakıp döndüm yatak odanı umursamazca...

Parçalandıkça çoğalmıyor kalbim, ama içindeki sevgi azalıyor anla...

Soğuk bir kış gecesinde dışını ısıtsa da içini ısıtamaz her ten.

Sen beni terk edince değil, ben seni içimden çıkarıp attığımda gitmiş olursun.

Bazıları sevemez;
Siz onun kalbini, aşkınızla doldurmak istersiniz.
O ise soyunup sevdayı üzerinden, sadece sevişmek ister.
Çünkü tenini sunmak, kalbini vermekten daha kolay gelir...

Bir başkası için beni terk etmeden önce,
Senden ayrılırsam ölürüm demişti...
Gidişi kahbeceydi ama sözütü tuttu.
"Giderken öldürdü kendini bende"

Sen gittikten sonra aşka dair kurduğum her cümlenin katli vacip oluyor,
Öldür ona yönelen her kelimeyi kana bulansın şiirlerin diye fısıldıyor kalemime azrail...
Zaman geçtikçe sansürleniyor sevdan.
seni diye başladığım satırlarım sevmiyorumlara gebe kalıyor.

Şimdi yorganı çek başına.
İster sağ dön, ister ona.
Teksin artık bu yatakta.
Onsuz, soğuk gecenin yalnızlık senfonisini dinlerken,
Geçti sandığın aşk denen o yara aslında kanamaktadır gizlice içinde,
Küfredip ağlamak,

Hadi düşür elinden rujunu,
Öpüşerek kızartalım dudaklarını,
Tırnaklarına değmesin fahişe renkli ojeler,
Bırak vücuduma saplanırken kanımın rengini alsın,
Sıkma tenine ait olmayan kokuları,
Başımı döndüren şehvetli kokunla gel...