Bende senden bir iz kaldığını düşündürende nedir.
Kalbim mi?
Gözlerim mi?
Sözcüklerim mi?
Bu beden tanrınınken sen de kim oluyorsun da yalnızlığımda hak iddia ediyorsun...
Pornolardan ithal sevişmelerin,
Bakir adamları cezbediyorsa güzelim.
Başardın, sende artık istanbullu bi fahişesin.
Okumak seni cahilleştiyor,
kimyasalın verdiği cesaretle doğruluktan dem vuruyorsan.
Her kadın şiirdir.
Vede her erkek biraz şair.
Ancak kadın olmadan, sihirli kelimelerin bile ucuz bir kaç sözcükten farkı yoktur..
Peyami Beyoğlu
Ayrılık mevsimiydi Son bahar.
Topraktan geldiniz toprağa dönün dedi tanrı
Önce yapraklar dallarını terk etti.
Sonra yağmurlar bulutlarını.
Sen yokken eğreti duruyordu yaşamak bana.
Bedenim ruhu azat etti.
Bir kadınla aynı yatağa girip adını sormadığım da olmuştur,
Sayfalar dolusu cümleler kurup elini tutmaya cesaret edemediğim zamanlarda.
Ama asla bu seçimi ben yapmadım.
Yırtık bir zarda aşk sunanda sizlerdiniz,
Dudaklarında cenneti sunanlarda.
Her yalnızlık da içimizi ısıtan çay olsa da, kahvenin hatırını sayacak kadar nankördük...
Fahişe oldu bir adam,
Aşk postuna bürünmüş kadınlara sevdalandı.
Her gece başka bir yatakta feda etti doğmamış çocuklarını.
Pudralı uyuşturucularla zehirlenirken zihni, Kirlendi pirüpak kalbi.
Bir demet gülle gittiği kapıdan ruj lekesiyle döndü.
Gencecik bedeni iğfal edildi yaşlı kadınlarca.
Unutulmuş ve örümcek ağları bağlamış sayfalarla dolu bir kitap gibiyim.
Ne geçmişi anlatmaya mecalim var,
Ne geleceğe ışık tutacak umudum.
Gidişinin ağır kasveti varken üzerimde,
Geçen her an sonsuz bir ıstırap oluyor bana.
Sana gittin diye kızmıyorum,
Korkma!
Sen gittin diye değişmez hiç bir alışkanlığım.
Bir tek "boş zamanlarım azalır." okadar.
Peyami Beyoğlu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!