Peyami Beyoğlu Şiirleri - Şair Peyami Be ...

Benim yerime koyduğun insanlar,
unutma gün gelir benim yerimede koyarlar...

Bakın bayan;
Henüz reşit olmamış aklınızla.
Egonuzu şekillendirdiniz kadınları,
Fütursuzca harcaya bilirsiniz.
Ancak;
Erkeklerin size verdiği değer parayla.

Her ayrılık bir şiirdir peyami için. Ama her aşk şairliğe veda.
Peyami Beyoğlu

Bana git derken döneceğime güveniyorsun,
Haklısın ama asla gittiğim gibi dönmem.

Ben gökkuşağındaki yedi rengi değil, gözlerindeki siyahı sevdim.

Yaşam mücadeleme son veriyorum burda.
Dizeleriminde kırık umudu.
Defter yapraklarında
Sonu hep kötü biten şiirler bırakıyorum.
Vasiyetlerin en kötüsünü bırakıyorum ilham perime.
Biraz sevgisizliğim

İnsanın sığınabileceği tek yer kendisidir.
Senden sonra geriye tek kalan;
Bitik bir yürek,
Küf kokulu demirlediğim bu yalnızlık.
Her yerimi anılarımız sarmış, kendimde bile rahat yok!
Kendime bile sığınamıyorum....

Bil isterim;
Sözde seni özlesem de,
Özde sende kalan mutlu hallerimi özlüyorum.
Bana seni değil, Kendimi getir kafi..

Ben kelimelerle her şeyi anlatabilirim;
Bazen yanılmalarla,
Bazen süslü yalanlarla,
Bazen tüm çıplaklığıyla.
Ama onun öyle bir kokusu varki.
Beni boş verin,

Tanrım lütfen uyandığımda dünya biraz daha güzelleşmiş olsun,
Ve bu şehri fahişeler alkolle yıkasın,
zira istanbul'un güzelleşmeye ihtiyacı var...


Peyami Beyoğlu