Özlem Çetin Şiirleri - Şair Özlem Çetin

Çocukluğum ve bu şehrin sokakları,
İkimiz bir bütündük.
Sen geldin yarısı oldun.
Gençliğim ve bu şehir bir bütündük
Sen geldin geleli,
Unuttum ben bu şehri.

Baktımsa gözünün yeşil rengine,
Benzettimse seni o çok sevdiğime
Tutamadıysam dilimi söylediysem
Ne çok sevdiğimi,
Benim olmanı hiç istemedim ki!

Bu son olsun gözlerim!
Gördüğün yüze kanma.
Bu son olsun gözlerim!
Onu benzetme hiç kimselere,
Bu son olsun gözlerim,
Beni ağlatma.

Üşenirim, üşenirim
Tutulur dilim, konuşamam.
Bakamam yüzüne,
Bakamam gözlerine,
Yüzüne bakacak yüzüm olmayışından değil,
Üşenirim söyleyemem,

Yüzüme savurdun gülüşünü
Bir küfür gibi,
Olsun, olsun hak etmiştim,
Ödedim küfür dolusu gülüşünün
bedelini,
Gururumla! .....

Gel, gel ne olursun gel.
Gecenin alaca karanlığında gel,
Yarı aralı duran kapımı
Çalmadan gel.
Gel, gel ki!
Bir yığın kor olan nefretim

Senin suçun değil bütün bunlar
Artık bu yürek kaldırmıyor
Ne seni ne beni taşıyamıyor
Günlerdir çektiğim nutuk beni de
Tiksindirdi.

Biz pamuk işçileriyiz,
Biz tütün işçileriyiz,
Her mevsim devşiriliriz,
Düşeriz yollara.
Irak yerler mekânımız,
Gökyüzü hanımız olur.

Seni dinliyorum rüzgarın
Islık sesinde,
Seni seyrediyorum her vuruşunda
Bendini yok eden dalgaların köpüklerinde
Seni hissediyorum beni de yok eden
Ürperti de,

Sen seherde doğmaz isen
Baharlarda gelmez isen
Gülşenlerde açmaz isen
O zaman öldürün beni.

Hem gündüzüm hem gecemsin