Özlem Çetin Şiirleri - Şair Özlem Çetin

Genç adam şiir okuyor,
Kadın hayran, hayran
ona bakıyor.
Bütün sözcüklerde
var olduğunu biliyor,
O bakışlar ki!

Hiçbir şey engel olamazdı benim
Ağız dolusu tükürmeme.
Kasap kancasına takılan, bir tike et gibi,
Sürükleyerek getirdiler Can dostumu.
Üşüştüler başına..........
Bakamadım kan, revan içindeki yüzüne

Özlemi hasreti, kaldır aradan
Yarından tezi yok, çağır geleyim
Talihimi yaver etsin yaradan
Ömrüm tükenmeden gelip, göreyim.

Ve gözlerim renga renk yazılarını
Satır satır okurken,
Gitmek kolaydı senin için
Kalanı, ardında kalanı
Yüreksiz görüpte!
Yüzünde devren gülümseme saran

Bir kuytu köşede vurulur kalırım.
Alnım kanlar içinde,
Cansız bedenim yerde,
Korkarsın adımı söylemeye,
Çiğnersin bedenimi, çekip gidersin.
Tut elimden, tut kaldır beni,

Şimdi çok uzaklardayım,
Çok uzaklarda.
Duygularım yılların ötesinden kalma
Sevilesi ellerim,
Yağmurun gözyaşlarını silmekte.
Şimdi ben başka bir yürekteyim,

Çizemedim aynada gördüğüm
Yüzü,
Biliyorum yalnızlığın resmi
Çizilmezdi..
Konuşamadım söylemek istediklerimi,
Biliyorum, sen sevmiyorsun

Sen Halkımı mutlu sanma yoldaşim
Nice çileleri yüreğinde çeken var.
Dili varmaz suçum nedir demeye,
Kanlı,kanlı gözyaşını döken var.

Yıllar yılı hasret kalmış gülmeye

Elleri soğuktu yüreği gibi
Kahrolası yüreğin benim için mi,
Estirdin karı,boranı
Gözleri buz tutmuştu katman,katman
Kahrolası güneşler bana gelince mi
Soğudun?

Sen de Aslan payını almaya mı geldin
Bu yarayı kendince sarmaya mı geldin!
Soğuk, ayaz kış günü donuyor nefesimiz,
Ekmek tutmaz elimiz, bölmeye mi geldin.

Alıcı kuşlar gibi dönüp durma başımda