Özgür Köktürk Şiirleri - Şair Özgür Köktürk

Ey şehir!
Ey şehrin şairi!
Uyan artık
Aç gözlerini dünyaya
Koparılmış yaşamdan körpe çiçekler bak
Kimi aç

Bir İstanbul akşamındayım yağmur içinde
Dudaklarımda gezinir bestesiz bir şarkı
Adına yaşamak derler
Aşk derler
Buldum kendimi ölümlerde
Bunu ne yaşam

Gece düşlerinle sıyrılır karanlıktan
Her umut şarkısı adınla başlar
Seni sevmekle doğar güneş
İsmini haykırır sevdalı kuşlar

Yıldız yağmuru dizelerimde

Karanlıktı
Geceydi
İrkildim uyandığımda
Hissetmeden yokluğunu
Yokluğun olan bir düşe daldım
Sensizliği bilincimle yırttım attım

Gecesi, gündüzü yok bu yalnızlığın
Bu sessizliğin dili, lisanı yok
Açlık dolu akşamlara açılır kapılar
Bir köpeğin suskun çaresizliğinde
Yorgun bakışlarında sırlı acılar...

Ölümlere uyanırken gece en karanlık haliyle
Bilmezdim betonun böyle korkunç olduğunu
Yüreğim yıkımlar yurdu, yüreğim enkaz
Yağmacı akbabalar dolaşırken ensemde
Umutsuzluğum savunmasız bir çocuk ecelinde
Yine de bir nefes bekliyorum

Karşılıksız sevmek gerek
Bir köpeği sevindirmek
Bir çocuğu güldürmek
Ve rüzgâra karşı durmak dolu dizgin
Umudu bugünden alıp
Yarınlara vermek...

Savaş tamtamları çalmaya başladı yine
Ve yine masum insanlar ölecek

Çocuklar
ve kadınlar
ve yaşlılar

Çığlık çığlığa uyandım kör gecede
Çığlıklarım sessizliğe kavuşurken
Sensiz kâbusların kollarındayım
Yalnız ve uslanmaz karanlıkta

Üşür bir yanım, bir yanım umarsız

Şimdi bir kuş kanadında mutluluklar
Gecenin gizinde kaybolur gibiyim
Ardımda bıraktım bütün acılarımı
Yüreğimi yüreğine teslim ettim
Saçlarımda bir damla çiğ
Gözlerin gecelerime serilen umut