Özgür Günsay Şiirleri - Şair Özgür Günsay

Rüzgar Şarkımızı Söylemeden;
Sana şiirler söyleyeceğim ince kasvet sesimden
Sırtımdaki çuvalda hediyeler getirdim
Allah'tır gökten yağmur gibi inen
Islak kirpiklerim ve nasırlıdır ellerim

Bitmiş olmalıydı bu hüsran bu acı
Sırrım bir gün büyük ekranlardaydı
Utandım sıkıldım ama boşunaydı
Adım her zamanki gibi bir yazgı mı

Kanadı yaram kanadı zaman

Bende bir yara var adı sen
Sende bir yara var sen bile bilmezsin sen
Gökyüzü kadar derin yağmur kadar temiz
Evet, rüyalarımdaki kadının ta kendisisiniz
Ellerin kuş tüyü kadar hafif
Gözlerin kurşun gibi ağır

Şimdi sen gidiyorsun ya sana benzeyecek bütün yıldızlar
Sen kokacak hiç kokmayan sümbüller ve leylaklar

Ömrüme küsecek baharına küsüp göçen kuşlarım
Ne kadar bağırırsam duyulur feryatlarım

Biliyor musun? Hep seni anlatır bana sol yanım.
Sen anlatma, zira ben hep inanırım.
Sen uzayan bir destan
Ben ise kısacık bir yalanım.
İşte varlığımla, yokluğumla
Hem varlığımda hem de yokluğumda kapıdayım.

Anla Lili ben ötelerin ötesindenim
Ben kainatın efendisine köleyim

Eskilerin bulduğu köhnemiş bir ayna
Özlemim bir yılan gibi sarılmış boğazıma

Bilirim ki Leyla adına şiir yazamam
Gökyüzüne gözlerin niyetine bakamam
Bir daha hiç kimseyi sevemem senin gibi
Daha ne görsün ki ömrüm bundan gayri

Leyla, bu çığlığın hangi tizindesin

Sen ölürsen, sen öldüysen ben bir nefes için çırpınırken
Kimden kime kaçıyorum bana bir söylesen
Elimi kalbime koyup her defasında seni dilime dolarken
Gözlerimi kapayıp seni bir defa da olsa göremezken
Var git yolumdan neyden yaratılmadım ben
Sıraya dizilmişken ölüler yollarda bir keresinden

Yaşayası varmış insanın üç beş günlük
bir nefes davası
Bir nefes dahası
Ölmeyi isteyen kim
Ruhun teneşirde soğuk suyla yıkanmayıp...
Merhamet etmeyene balıkların ağzında

Ey şehirlerin annesi, böyle mi görecektik seni
Bağrımdaki o sessiz nedametin çığlık tizi
Gel şimdi sor hal hatır kaldı mı bende
Bomboş kalan sokaklarına dilim varmıyor yetim demeye
Sen ki bağrında gül solsa hazan olur âlemi bülbül
Ümmeti perişan olmuş Muhammed'in; o ki Adem'i gül