Özgür Günsay Şiirleri - Şair Özgür Günsay

Kaldım bir çare ki ne fayda
Kalmışım kendimden ayrı bir parça
Kalan benden bir ben etmez iken
Sen de kimsin ey bedensiz ben
Kayboldum aşkın çölünde avare gibi
Bu tesbih ki kestirip atar dilleri

Dili bozuk bir kaset gibi deliler
Bizden biz gibi ama öteler
Gidemiyorum başımı da kesseler
Bir ben eksiğim kendimden ve geceler

Gece kör zambaklarin yurdundan bir ev

Uzanmak sana bir başına
Ellerini uzatıp da dokunamamak
Sarılamamak bu devirde sana
Bakıp da görememek
Varıp da sevememek
Kaç milyar yıl öteden geldim sevmek için

Alacakaranlığın verecek hesapları
Gecenin dibinde bir adam
Peçe ki tanutmıyor dünyaya
Var olununan dünya adına
Yaşamak diyoruz bu zamanda utanılmayana
Utanmak adına yaratılırken

İstersen gel bir gece Ay olup yarılalım
İstersen gel mümin olup olana inanalım
Başımı omzuna koyup masallara kaçalım
Destanlara inanıp gerçekleri yuhalayalım

İstersen gel asalım bir bir bütün katilleri

Ben yumruğum, ben sineyim kendime
Bana yaradır bu merhem derttir dilimde
Bir akşam olur da bir akşam olup da mevsimime
Rast gelirsen uğra Karayılan rüyamın en güzel yerine

Sen Karayılan doğan kırk yaşında

Üşüyorum anne
Silahımın namlusundaki mermi donana kadar iyiydim
Botlarım çok sıkıyordu ama olsun
Sen yaşa diye, siz yaşayın diye çıktım basamak basamak
Biliyor musun anne, hiç de zoruma gitmedi ölmek
Çünkü ölümüm sanki rüyamda bana gösterilmişti

O, güllerin açtığı gülan ayında doğmuştu
Ben ise solduğu Eylül ayında
Kavuşamayacaktık
O ilkbahardı ben son

Amansız bir gece ön safhada
Komutan olmuşum koşuyorum
Ölenlerin, öleceklerin komutanı
Üzenginin içine girmeyen ayaklarım
Ata pişmanlıklarımla uzanan hatalarım
Eyerle kendini dizginliyen umutlarım

Şimdi bütün güzel kelimeleri sana kurban etmeli
Ama ne çare ki kurban çok
Ya da sana uygun bir kurban yok
Adına
Aşkına
Bir tutam sevdana