gökyüzü mavidir bilirsin,
topraksa kara
bense ikisi arasında,
rengini bile bilmediğim bir sevdayla tutulmuşken sana.
sen simdi benden çok uzaklarda,
kim bilir hangi tepesinden İstanbulun
sen çekip gittiğinde,
daha bir soğudu havalar.
üşütmüşüm, burnum akıyor.
ne bir mendil var cebimde,
ne bir peçete.
gömleğimin ucuyla siliyorum burnumu
yüzümün yarısı sen
öbür yarısını tanımıyorum artık
gün geçtikçe,
sönüyor gözlerimdeki ışık
seninle olduğum zamanlar dışında,
hep yalnızdım.
ve sen beni bırakıp gittiğinde,
aslında bana sadece yalnızlığı bıraktın.
işte ben sırf bu yüzden,
yalnızlığı, seni sevdiğimden daha çok sevdim.
ben sana gülüm dedim
sen o gülün dikeni oldun
ben sana ömrümü verdim
çekip gittinde mutlu mu oldun....
kaçabileğini mi düşündün benden
sen nerede olursan ol
hep, benim yüreğimin
sokaklarında dolaşıyorsun...
bir sigara yak benim için,
hüznü bir kenara bırak
aldırma yaşananlara
ve gülümse herşeye inat
çünkü;
en az hüznün bana yakıştığı kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!