Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

YETMEZ

Mahzun olmayın can Mevla büyüktür,
Hak bazen de acı diye görünür,
Hayır şer iç içe geçer bürünür,
Yollar iniş çıkış olur, düz gitmez..

İzi belli tepelerden düzlerden,
Gayri sıkıldık hep aynı yüzlerden,
Yıldık artık tutulmayan sözlerden,
Buralardan Yılın sonu görünüyor,

Piyangolar şimdilerden yok sattı,

Beni rüyalarımda ıssız,
Tutamaksız yolsuz yolaksız,
Öylesine zalım öyle umarsız,
Siz de bırakın da gidin yıllarım..

Beni sadece benle yalnız,

Kendi halimce hoş beklerken rafta,
Neler düşündü bilmem bizim ham softa,
Danışmadan hem de ciltten yolupta,
Süretim kalemle çizecek yine!

Çıkardı içimden aldı kalemi,

Yine aylardan kasım
Kahretsin
Yine aklımdasın
Hey..! CAN..
Heyyy..! Alın yazım.!
Bu can alıp götüren,

Sol yanım hazandır, dökülür yaprak,
Sağ yanım, yoruldu çekiyor toprak,
Kader yoğurdu, çamur, batak batak,
Heves aksak topal düşen düşene.

Yüreğim tekliyor oy, bıçak bıçak,

Sağ, solu, cahil okumuşu olmaz,
Dindar, dinsiz, hem de gavuru olmaz,
İnat eder, Nuh der Peygamber demez,
Donup da kabında  kalmıştır yobaz.

Ayran içeni ve sarhoşu olmaz,

Harf hecede, hece dize de,
Şarkı olur perdede, telde,
Söylemedikten kerri, dostlar,
Türkünün bir gıymatı yoktur.

Para toprak saray zenginde,

Aykırıyım az, hep ardından gelmem,
Mevsime aldanıp, yolumdan dönmem,
Geri kalsam bile yolumdan sapmam,
Yolun gayri ise deme yoldaşım.

Dünya ayrı, hadi düşüp gidemem,

Gurbanı olduklarım bu sefer gelin, yanılmayalım,
Gonuşkan olana değil çalışkana atalım,
Herkese aynı mesafede mi biz ona bakalım,
İnancından bize ne can, neden soralım?

Zengini garibanı aynı kefedemi can biz onu tartalım,