Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Öte git ham sofi yolumdan benim,
Senle can, cennette olamayız biz,
Sığlık limanlardan kıyımı kestim,
Aynı gemiye can sığamayız biz,

Kulak ver bana toprağım yarenim,

Ocakta ki çorbanın mı tadı yok,
Yoksa içinde tuzun mu tuzu yok,
Çekmiyor ki canım karnım her şeye tok,
Sen noksansan, azı var çoğu da yok..

Soba da yakarım, kilim atarım,

Kabuslardayım gece düşlerimden,
Usandım gayrı hoyrat illerinden,
Esirim çıkamadım çemberinden,
Düştüm dostum zara, gel yaralıyım ..

Dünyanın inişi yokuşu varmış,
MARİFET;
Kötü güne rağmen iyi kalmakmış,
Bil ki can; acı sana yaramamış,
Yüreğin katı ve taşlaşmış ise..

Canlar demir aldık gayri biz bu limandan,
Çünkü semizli ekabirler, millete faydasız oldu,
Şikayetimiz var kaygusuz gamsız çok insandan,
Devlet halden bilmez, halk ayrıldı selamsız oldu....

Bağ sahibi hesap soramaz bağbandan,

Neyse ile acı uyur koynuna,
Tık etsen sarılır hemen boynuna,
Derler ki bırak zamana, sakın,
Her yara sarıp iyileşmez yaren.

Her şeyi alıp da gitsen yanına,

Çölde kalsam nehirim sanırdım yar,
Kimseyi görmem ben seni tanırdım yar,
Nasıl inandım sana nasıl da kandım.?
Gözümden gönlümden düştün dönemem yaren..

Bülbülüm bahçamda ne gül ne dalım kaldı

YARIM KALDI

İşte geldik şu dünyaya, gideriz,
Tanrıdan bir parça bir de bedeniz,
Yalan pazarında biz ne ederiz?
Kantar saptı işimiz, yarım kaldı..

Haber verdim gelmezmiş,
Yola bakıp beklermiş,
Kar yolları düzlemiş,
Varacağım sağ salim..

Selvi boylu can yarim,

Tam bir insani komedya yazılıp oynanan,
Yolun sonuna gelmiş iken, ortalarda sanıp oyalan,
Yolculuk nerde başlar ne zaman biter coşku heyacan,
Hevesin kalmadı ise ne bir, otuzbeş, ne yetmiş hepisi yalan....

Üç günlük derler ikisi çoktan yaşandı bitti,