Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Hüzünler insana eşik atlatır,
Hayat  yolda komaz illa sollatır,
İsyankar etmemiş ise yaralar,
İşte ona ÇEKMİŞ adam diyorlar.

Olmamak olmaz can, illa biçilir,

Kanında, hamurunda, yoksa huyunda suyunda fıtratındanmıdır bilinmez
Yer yerinden oynasa taş çatlasa kıyamet gopsa,
Çektiklerinden ders almaz ettiklerinden utanıp arlanmaz,
Bir şeye gafa yormaz yüzünde kırk kat yüzü vardır ömür törpüsü ADAM OLMADIK..

Yanına yöresine varılmaz, gafa beyin yok ne söylesen alınmaz,

İçkiye verince dünden, gafamın tası atıldı
Başkatipe çıkıştım aram yoktu tümden bozuldu,
Kızışıp, kara kapcaklar tazelendi, yine yeni acı yazıldı,
Islandım durdum yağmurlarda, gök ağladı ben ağladım..

Huzuruna vardım, bi ara alamayıp hızımı,

Heyyy ahmak, gafasız kendim,
Bilmem buralığa ne halt itmeye geldim?
Ne hayallerim vardı it gibi süründüm gezdim,
Gına yak bi yerlerine işte bak ben öldüm. 😃😂

Canına yandığım dünyasında,

Kaymış dünyanın şirazesi yerinden çıkık
İnsanlar bir garip, düzen tepeden bozuk,
Kaçar olduk birbirimizden yedikce kazık,
Belki bu defa diye diye kayan ömrüme yazık

Öze itibar yok, onur taltif ya kürk ya sarık,

Mihrabım diyemem Mevla incinir,
Her gönülde var, bir sultan gizilidir,
Mahinur geceye nuran giydirir,
Yitti kıyım, deryayı ahu gözlerin..

Lal olmuş dil, lebler alır götürür,

Sapak döngünüyüm gelmiyor sıram,
Taliye dolandım etraf sis duman,
Terk edildim kara yerde dururum,
Çekip gitmeyen uyar akıllıyım.

Zaman suskunuyum  elimdir yaram,

Kızma bana tanrı, inan olmadı,
Hiç bir kul bu dinden, huzur bulmadı,
Senden değilse kıy, aklım almadı,
Baş eğiyorum ben aklın hükmüne..

Herkes ayrı bir renk, tanış olalım,

Kısa geçer baHARlar,
Usandırır kışlar aYAZlar,
La tahzen.! Üzülme yar.

Oy yar.! Ne bu ahuzar...
Lafzı "OL" sadece adın var,

Püsküllüye püskül eklemedin mi?
Elin verip gözün segirmedi mi?
Safın böyle belli eylemedin mi?
Yolunuz bir yerde kesişsin HAŞMET.