Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Ben nefes, en el Hak nüvesi,
Süleyman'ın düşme nedeni,
Davut, Zülkarney ip, sebebi,
Parmağında takı bendedir.

Kulak ver can, sende ki  şaha,

Kopsa kıyamet can garip hiç gülmez,
Çelme, çıkış yokuş işi rast gitmez,
Zalıma eğilmez minnet eylemez,
Görsen hain diye tutarlar beni,
Hudey Hudey, Hudey, tutarlar beni,
can can can can...

Müzmin acılara dost dost zaten alıştım,
Zahiren yaşarım da hey can, batın ölüyüm,
Taşa katlanırım, dost dost gülü çekerim,

Abdal olsam, adım adım çekeler beni.
Hey can çekeler beni..

Ruh gözü ile görün beni,
Topraklarda derin beni,
Veysel gibi çalın beni,
Ol mezarda otlar benim..

Hallaç olup atın beni,

Ben bir hiçim ve çok şeyim,
Şah damarım da mürşidim,
Kitabımı sorma benim,
Cümle kelimeye sığmam ben..

Sevgi üzredir mezhebim,

Herkes bir şey diyor, kimse bilmiyor,
Gemi nerden kalkıp nire gidiyor?
Kimse gafa yorup, merak etmiyor, (2)
Düşündükce şaşıyorum canlar ben neyim?
Hey can ben neyim..?

Ben EVREN içre küçük bir evrenim,
Başıboş değilim, beden, Nü tenin,
Yegane usta yöneticisiyim.
Ben derya da damla, her şey ve hiçim,

Ben sürücü, gezici, yüzücüyüm,

Birçok insan kamışa benzer.
Su deyip boy alır boya kakar..
Değişmez hiç çalı kalır, çalıyı çalıya çatar,
Batakda yatır rüzgar nasılsa yönü öyle ses verir hava atar,
Mülevves müptelası lavgar, bülbüllenir caka satar..
Bazısı neye benzer üflenilmiş tüye benzer.

Anlamak zordur, kimi yüzeyden, kimi derinden,
Ebedi değiliz, vaktı gelen uçar gider gönül evinden,
Sebebi, bahane kimi özünden çeker kimi dilinden,
İnsan bu ya, coşkun sularda kürekSİZ kayığa benzer...

Hayat talan edilmiş, bazen balta girmemiş muson ormanı,

*BERİ DOST*

İster Elif ister MİM ol,
Bir Rabbımız, bir aynı Kul,
Menzil aynı dolaşır yol,
Farkımız yok, Gel beri beri..