Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Ne ettik eyledik, küsüştük yarlan,
Kafir Müslim olur, olmayız zorlan,
Bir ömür geçmez ki kavga ve hırlan,
Ben bülbül olsam, sen nadide bir gül,
Dalına konsam da ötsem istemem..

Asi nankör deme lütfen ne verdin ise geriye al,
Ne bir sofranı isterim, ne yar, ne acı ne bal,
Geride hiç bir şeyim kalmasın ne bir kefen ne kuru bir dal,
Fazlasını ele ver, usulca ve sakin artık durmadan ölmek isterim.

Niçin geldim bilemedim sebebini, sen bilirsin niyetimi,

Dikenler sarmış gül solmuş ve renksiz,
Muradı erteli bülbül çaresiz,
Yaşamak için can kaldım gayesiz,
Kalmadan meçhulde yitmek istiyom.

Fırtınalardayım ayaksız elsiz,

Ateşlerde insan, suyu olamaz,
Vicdan sağır olmuş, asla duyamaz,
Tabibliği yalan, yara saramaz,
Bir sözümüz yoktur,  cahil olana,
(Bu sözler elbette, kalbi duyana.)

Asalet boyda değil,soyda demişler.
Cibilliyet yoksa can, hepsi nafile,
Güzellik yüzde değil, kalp de demişler.
Edep haya yoksa can, hepsi nafile..

İncelik belde değil, dilde demişler.

Sanmayın ki burası, falan birleşik devletler
Türküm doğruyum demek olmuş, ırkcılıkla eş değer,
T. C. yi yok saymaya mangal gibi yürek ister,
Kardeştir Kürdü, Çerkesi, Tatarı, Lazı Peçenekler
Güzelliğidir bahçedeki çiçekler tüm farklı renkler.

Özvecan kim diye soran olursa,
Elesten bu yana izim var benim,
İncir kesret, canı ayırıp tutmam,
ZEY-TİN den öte özüm var benim..

Arabi Farsi ne lisan anlamam,

Ne bir gelen vardı bu dağda ne de bir giden
Aslım sual edip, çekip durur iken özlem,
Birileri yanım üstüne getirip, yıktılar gövdem,
Hamur edip kazanlar da yaprak yaprak tenim açtılar..

Elim kolum kırıp onlardan ettiler kalem,

Özgür irade başlar nerde biter,
Mekanı tebdil önce gider kader,
Kul heves, hesap , tartar, ölçer, biçer,
Kader bozar hepden ne yapıp eder...

Yakınlık uzaklık dünyaca terim,

Onun yeri evidir,
Çok gezip, pek görmesin,
Derler ki:
İsyan etmesin hep şükretsin
Her şeyi çok bilmesin,
Ne verilirse ona razı gelsin..