Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Acılar elzem maksat güçlü olmak,
Bir taraftan sineye çekip durmak
Bir taraftan da merhametli kalmak,
İğneden  geçiyoruz inceden ince..

Vahşi ormanlara düşmek yaşamak,

Ya Rabb, incirin kesretindeyim,
Ne olur, gönlümün sen kusruna bakma,
Her duamı benden bilip,
DİNleyip dikkate alma,
Bilirim her zaman hayrıma değildir,
Yağmurun gönlüme göre yağması

Kesrete dalmış zey-TİN'i bırakıp, incire kanmış,
Bir masal gibi fıtrat, bir varmış bir yokmuş
Cümle ecmain aslında yitirdiği diğer beni ararmış,
Bir gariptir. İnSAN ÜRYAN gelir üryan gider.

Yaslanmalara dağlar dayanmaz yıkılır gider,

Adı İnsan, soyadı Adem,
Acep nedir, kimdir nicedir?
Kim eli yağda hemi balda,
İnsan köyde sarayda olsa,
Dolup vade hep gidecektir

Yobazın  Dindarı Dinsizi olmaz,
Rakı  medeni, ayran Kamil yapmaz,
Ham çamur dökülür,  sıvası tutmaz
İnsan insanla çok pişse gereklr..

Din bir araçtır,  bir yerde bırakır,

Bir yanımız arzda, kavga, toz duman,
Bir yanımız arşda, barda kaş keman,
Böylemi kazındı kaderi Haktan,
Kimi tatmin zirvesinde,
İnsan bunun neresinde?

Sevgili sınamış benden bahseder,
"ACEP BENİM İÇİN NEDEN VAZGEÇER"?
Kimdir cananı aşkı şu  devranda..
Acep kimdir şu Devran da devran da..?

Dedim; varettiğin cana kıyamam,

Derinliği meçhul akar çay gibi,
Çölde kar bellen sen, yakar kor gibi,
Yüze çıkar durmaz sızma yağ gibi
Arsız olur bazen insan dediğin.

Ne gürler ne yağmur olup da yağmaz

İyi geldiği bir dostu olmalı,
Sıkılıp daraldığında insanın,
Şöyle dağlar gibi omzu durmalı,
Hıçkırıklarına hep yaslandığın,

Çokca sevdiği bir dostu olmalı,

Hayli GÖRkemli, oldu her bir şey,
Para mal mülk hepsinden yeğ,
Evler, binalar, renk renk arabalar,
Arasında kayboldu gitti insanlar,

Hayli HEYbetli, göz alıcı ve görsel,