Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Yetti ömrüm ve vadem kalmadı,
Üstü üstüne tuğlam olmadı,
Bu adam neden illa onmadı,
Hamdolsun vefalı dostlarım var benim.

Resimlerde gülen yoktur pozum,

Bizim gergefimiz dünya gerili,
Bir uçtan ucuna gülle çevrili,
Oya oya desen desen örülü,
Gönülden gönüle halımız vardır.

Her can bahçanın renkten bir gülü,

Dinle bak Hulus ve kemalat derki;
Bütün insanlar hep özünde birdir,
Her şeyler titreşir, her şey devinir,
Her şey özelmiş,
Tüm varlığa sevgimiz vardır.

Niçin gam katarını çekersin deli divane,
Bunca yükü, kahırı netsin, neylesin sine,
Liman terk, su akmaz, gemi olacak köhne,
Gideceksen GİT, ayağın yer tutar, dizinde derman var iken..

Elbet herkesin var bir yarası saklı durur daha derinde,

GECELER
Varmış bir çok insanın yatıp kalkıp hemencecik uyuduğu,
Geceler varmış kimisinin her sabaha taze başlayıp her şeyi erkencecik unuttuğu,
Varmış işte diyen öyle diyor, elini eli ile incitmeden ip incecik tuttuğu,
Kapatınca gözünü, kıyıları bırakıp, derinlere daldığı..
Ve geceler varmış karaların, özlemlerin tükenip güneşlere kavuşulduğu..

Yedi renk Yedi ses çok varmış tayfı,
Boylar genişlikler derin hesabı,
Levh-i Mahfuz'un çok öteymiş lafzı,
Tahsil kar eylemez,
Hamdım, yandım, oldum buymuş nedeni,
Hudey hudey buymuş nedeni.

VATANDAŞ

Siyasiler sözde hepsi halktanmış,
Yersen benimle de aynı saftanmış,
Aynı gemide, hem aynı kattanmış,
Saf yerine konmuş kul mu vatandaş,

Sular akar, bendin yıkar, aynı durmaz her şey yolunu bulur,
Zaman ilaç değil, sandıkca hatırlatır acı doğurur,
Yandıklarınla, isyanlarınla, utanmaz arsız
olanlarla,
İnsan sınar, her bir şeyden emin olur, böylelikle güçlü olur

Terk eyledim gönlümün muradını,
Unuttum neydi ki kimim adımı,
Kışa çektin, baharımı yazımı,
Ben sineme çeke çeke vazgeçtim,
Vazgeçtim yar senden bile vazgeçtim.

Vekilim sesimiz meclisten duysun,
Ucuz değil de yemek bizden olsun,
Yeterki fukara aklına gelsin,
Geçmeden vakıt hak yerini bulsun.

Bu dünyanın elbet ötesi de var,