Ozan Oztelli Şiirleri - Şair Ozan Oztelli

En derininde düşüncelerin
ve göremezken gözlerini
uyku zor iştir,
sabahına terk etmeden seni,
henüz gitmişken kokun,
olduğun yeri

gülerek gitmek gerekir,
ölüme,
gülerek gitmek gerekir
ki anlasın ona yenilmeyeceğini,
senin kalelerini teslim alamayacağını,
zaptedemeyeceğini düşüncelerini,

bana çok uzak
yalnızlık
hayatımda binlerce insan
yok ancak
yüreğim
milyar insanın

beni kendime getiren
senin o sıcaklığınsa
sıcaklığın ve sen
bir ömür kalın yanımda.

en ufak kırıntı etki etmesin,
dağıt zihnini dört bir yana,
aksın gitsin zamandan
su zerrecikleri
dünya dert olmasın sana

aylardır
seni beklemişim demek ki
ne iyi ettin de geldin
sahi sen
bunca zamandır neredeydin

insan gülüşleri vardı
en büyüğünde hayallerin
zihnim yüreğim benliğim
son verince kirli düşlere
yakındır uzanacak sana ellerim
hayallerde mi kavuşsak ne?

güneş yakıyor
bedeni
yüzüme vursam
kara toprağı
avuç avuç
yağmur yağsa

Sokaklarda yine yalnızım
Sonsuz uçurum ve sensizlik
Birde aklımın uçurumlarında sen
Hayalimde yarattığım birimiydin
Yoksa senin hayallerinde yaratılmış
Bir figüranmıydım ben

5.şiirini yazmaktayım
gecenin
hecemin kuvveti düşüyor
yavaş yavaş
kelimelerim
sıradanlaşmakta