Ozan Oztelli Şiirleri - Şair Ozan Oztelli

sabah olsun diye bağır
ne fayda
bu acıyı
bu gece
çekeceksin sen
gözlerin dolacak

Kendi yalnızlığı içinde yürüyorum
Toplumsal kargaşaya aldırmadan
Bu yaptığım bencillik mi?
Yoksa kalbimi kaplayan sensizliğim mi?

Yine bunları düşünürken

gün doğacak
mutlaka doğacak
gelmeyen gün kadar
gidilmeyen yer kadar
eminim
gün doğacak yeniden

gün geceye dönmeden daha
uykum gelmeden
seni görmeden
rüyalarıma dalıp
gökyüzüne bakakalıp
haykırmak isterim

arabalar
park etmiş yol boyunca
arabaların
insanları evlerinde
oturmakta
kaldırımlar biraz tozlu

kelimeleri sıralıyorum
nasıl geliyorsa içimden
işte öyle
cümlelerin hepsine
anlam yüklü
onlarca

yüzüm güneşe
dönük
yüreğimi bastırmışım
kan uykulara
sevdan yüreğime
yük

coşkun fırtınaların
içinde kalmışım
yaşım daha
başımı aşmamış
saçlarım
uzayıp

dünya olsan
ben ülkemi
en büyük boşluğuna
kurardım sonsuzluğun
sen olma diye
değiştirirdim yörüngemi

çıplak ayaklarımı ıslatan yağmurun çığlığıdır
evet
peki ya kalbimi ıslatan
o da senin sıcaklığın mı dersin?
söyleyemem yanıldığını
ama haklı da değilsin