Ozan Oztelli Şiirleri - Şair Ozan Oztelli

görebilseydi eğer
karanlıklar içinde
hayaller kurmak zorunda kalmayacaktı
belki 15'inde sevecekti birini
ve 16'sında üzülecekti
17'sinde hayat çok uzun diyecekti

Saklanmayı bırakın artık eski fotoğraflarınızın ardına.
Silin gözlerinizin çevresindeki ıslaklığı,
Kurusun göz pınarlarınız.
Her gün televizyon başında ettiğiniz küfürleri dışa vurun,
Seyirci kalmayın,
Oyunu bozun!

önceleri
hayalin vardı
ona tapardım
şimdi sana taparım
iyi mi olur bilmem
yüreğim sıkışmış

başlatmak isterdim
hikayemi
ancak
doğasına aykırı
insanlığın
hikayemi başkaları

ilerisine
gitmeye çalıştığımız
nedir
geri düştüğümüz ne
sesleri
baskın çıkıyor diye

Düşün
Bir yaz gecesi
Venedik'teyiz mesela,
Elimi uzatsam yakınım,
Ellerini tutabilecek kadar.
Ve gözlerin,

Yine zihnimde bulanıklık hali
Düşünceler arasında kayboluyorum
Yine sensizlik sararken içimi
Hayallerimle pençeleşiyorum

Gün geçtikçe büyüyor sevgim

Yine puslu bir gecenin sabahında
Adın her zamanki gibi aklımda
Yine sizin sitenin parkında
Dolaşıyor musun acaba?

Doğar yine karamsar bir günde güneş

Çok özlesem, Artık yeter diye geçse içimden. Yada deli gibi olsam şu anda, Çok sevdiğim gelmiş olsa aklıma. İçmiş olsam yada. Bulurdum onu. Ve Seni seviyorum diye fısıldardım Kulaklarına.. Duysam da her an tıkamaya çalışırım kulaklarımı. Sesin o kadar derine iner ki bende, Hissederim sensiz olmanın soğukluğunu içimde. Belki çok uzakta değil bakamadığım gözlerin. Yalnızlığımın pençelerinde midir yoksa, Hissedemediğim o sıcaklığın. Peki gözlerimin dolmasının sebebi nedir, Alelade anlarında hayatımın. Gözlerimle bile seni sevdiğimi söyleyememek midir? Parıldayamaması mıdır haykırırcasına? Ve Şudur ki en garibi, Şu hayatta beceremediğim gibi hiçbir şeyi Ben yine beceremedim sensiz olabilmeyi...

şair olmak zor iş
ben olamadım
mesela
yüreğimin dışını yazamadım
buraya
benden hariç