Ozan Oztelli Şiirleri - Şair Ozan Oztelli

sen mi onaracaksın
tüm yıkılmışlıklarını
evrenin dedi
ben dedim
evet ben
insanlığımla beraber

bir umudum vardı
dünden kalan
yokluğunda
daha çoktu
şimdi yok
düdük çaldı

yüküm ağır
desem yalan olur
inanma
senin başın gövdemde
sevdan omuzlarımda
geleceğin ellerimde

suskun olamadı rüzgar
senin gibi
usul usul
akıp gidemedi
sokaklardan
sen gittin

Bir şeyler beklenir,
elbet gelir,
peki geldiğinde gördüğün,
beklediğin midir?

bir ağaç isterim
serilip altına yatayım
göğe bakmaya çalışayım
yaprakları değsin
ucuna gözlerimin
yıldızlar kucak dolusu

ben şiirler yazarım hala sevda adına
çağına pek ayak uyduramadım
ve atıldım bir kenara
zamanı gelince tozlu bir raftan yıldızlara göçecektim
belki sonsuz, belki sensiz olacaktım
nasıl sevdin beni kaybolmaya yüz tuttuğum şu dünyada

vurulmuş karanlığa kuzgun
asmışlar ziftle kanatlarından göğe
karaya çalıyor
gözleri göremediğine varıyor
kuzgun bir umutsuz kuş
lanetlenmiş gibi gezer gökte

yasakladılar düş kurmamızı
güneşi görüyorduk
ötesi bize haramdı
elini uzatsan
tutacaktın yıldızları
gökyüzüne bakmak

bir koyun
melül melül bakıyor
otlara
otlar yeşil
otlar kısa
hava sıcak