Gecenin karanlığına yakıyorum kendimi.
Senden habersiz sana adıyorum hislerimi.
Bilsen ya, tereddütsüz tutar mıydın ellerimi?
Bilsen ya, ben eriyip yok oldukça büyüyen sevgili.
Bak; işte o yanan mum benim sende alevi.
Seni seven ruhumdur, durma yak bu bedeni.
Artık geç biliyorum
İnkarı, itirafı geç,
Ne hata yaptıysam bizde,
Şimdi özürsüz
Ne kadar af dilediysen sen
Şimdi kabulsüz
Verdiğimiz sözler, ettiğimiz yeminler ninnimizdi,
Uyuduk yıllarca
Uyuduk uyandık ve büyüdük
Büyüdük ve küçüldü sevdamız bize
Oysa biz aşktık
Ayrılık sonrası bir günde yaşamak…
Meğer bir esaret zinciriymiş ellerini tutmak, tutmaya çalışmak
Bitmişliğin köhneliği sinen odalarda alışkanlığın zehrini solumak
Meğer hayattan, kendimden geri kalmakmış sana yetişmeye çabalamak
Kim derdi ki bir ayrılığın tesellisidir, ayrılığın gölgesine sığınmak
Havanın benim soluduğum kısmında hiç oksijen kalmamış gibi.
Yokluğunun ağırlığında aldığım her bir nefes, zehir gibi doluyor ciğerlerime.
Direniyorum;
Artık bir sitem bile edemeyeceğim kadar uzakta oluşuna aldırmadan seninle yaşıyorum.
Sabaha çıkmaz görünen geceleri boğuyorum karanlığımla.
En deli fırtınalar diniyor boranlarımda.
Ne güzel sana senden habersiz yazmak,
Seni senden çalıp kendime saklamak.
Sen fark etmeden çalıların arasına gizlenmiş bir sincap gibi
Koca koca bakışlarla seni izlemek,
Bulutların ardında kalan güneş gibi
gözünü almadan gölgen olmak,
Bazen geriye sadece hisler kalır,
Yüreğe kadar hangi kelimelerle geldiğini unutur insan
Hatta bazen hangi dokunuş, hangi bakışla geldiğini.
Sanki biri ya da bir şey, kısacık bir anda,
Bir hissi kalbinizin tam ortasına öylece bırakıvermiş gibi.
Garip bir unutkanlığı var hatırlamaların.
Yarimdin, yarimsin ve öyle kalacaksın
Yazık ki yaramsın ve kanayacaksın
Ümidim var yine de elbet durulacaksın
Ve sonunda kendini bende bulacaksın.
Hayat geçip gidiyor,
Ne garip şey yaşamak.
Neler yaşıyor insan?
Acın, aşkın, heyecanın, sevincin tazeyken hiç geçmeyecek sanıyorsun,
Bir gün hatırlamakta bile zorlanacağını bilmeden.
İnsanlar geçiyor hayatından,
Yaşıyor gibiydik kendimizce
Çocukken hep çocuk kalırız gibiydik
Gençken hep genç
Mutluysak dünya cennet gibiydi
Mutsuzsak zindan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!