Oya Erişmiş Şiirleri - Şair Oya Erişmiş

Şimdi ne sen nede ben başlayamayız artık öncesinden.
Ayrılan ellerimizde tuttuğumuz kırılmış onca hayali kuramayız yeniden.
Yeni hayaller kurmak içinse belki çok erken.
Çoğaldı belki birbirimizde yok etmek istediğimiz yalnızlıklarımız birbirimizde.
Sen o kadar sendin ben o kadar bendim ki başlarken,
Sığamadık iki kişi bir bize.

Şimdi adı kendinden ağır gelen bir ayrılıkla veda ediyoruz birbirimize.
Biz en başından beri ayrıydık belki de.
Ömrümden seni vuran saatler kadar bir zaman yitti şimdi,
Ömrümden beni vuran saatler kadar bir zaman yitti şimdi.
Suçlu değiliz ikimizde, kırılganlıklarımız kendimizde.
Bir hayali yitirdik, birkaç ümit soldurduk, birkaç benlik tükettik birbirimizde.

Sen kendini ne sanıyorsun?
Hayır;
Doğru soru bu değil
Asıl;
Seni kendimde ben ne sanıyorum…

Ben sana açım ve

Sen hala hamsın bu aşka

Ölümsüzlüğün en güzel abidesisin
Yetişir mi seni anlatmaya bugün sözcükler,
Koca bir vatanın en sağlam kaidesisin
Gözlerinin mavisinde boğulsun sana ihanet edenler,
Türk olmanın en asil delaletisin
Ve sen hep en ulu kalacaksın,

Yüreğimde saklamak istediğim hayaline
Bir karabulut gibi çökerken gerçeğin
Sürekli aşk kaybından can verdikçe bizden
Ayrılık bir karar değil sonuçtu aramızda

Alın yazısına kendimiz bir satır yazmak için
Çok değil,
Bir gecemiz olsun yeter…

Uçurumdan düşer gibi,
Yasak elmaya uzanır gibi,

Bir gözümden uyku akıyor gecenin dördünde,
Bir gözümden sen.
Sen gideli her gece içimi hayalinle kanırtıyorum ben.
Bağrı yanık bir arabesk acı çöreklendi yüreğime.
Alışıyor insan işte her türlü yaşamaya.
Bende alıştım yokluğuna alışmak buysa.

Onca insan onca nefesin inadına büyüyen çoğul yalnızlığım.
Bilmiyorum üstelik neresindeyim hayatın?
Kaybolmuşluk besliyor yabanıl varlığımı.
Biçare bir beste çalıyor ruhumda sözlerini arayan.
Gördüğüm şey ne koca bir hiçlikten başka.
Gök nasıl büyük, denizler nasıl engin, ben ne kadar küçük.

Ne kadar büyüse de yaşım,
Gözümün pınarında saklanır bayram sevinci bilmez çocukluğum.
Bilirim olmadık yere ağırlaşan yüreğimin yükü mazidendir.
Saçlarımdan tel tel eksilir anamın sıcak ellerini bilmez hasretliğim.
Ve ne zaman birine açmak istesem yüreğimi,
Bir yalnızlığımla daha tanış olurum.