Yazmadan söylenmiş şiirlerim oldu benimde.
Bir dizesi yitik bir sevdada kaldı, bir dizesi eski bir dostta.
Biri gecenin karanlığına karıştı, biri kayboldu deniz kenarında.
Ama biliyorum; yazsaydım, en güzel şiirim sen olacaktın.
Gözlerinden başlayacaktı belki.
Karanlığı bilmedim hiç seninle.
Her günüm beyazdı.
Mutluluğun da acının da rengi beyazdı.
İlk beyazımdı gelinliğim, ilk umutlarımdı.
Beyaz kireç boyalıydı yuvamız.
Mutluyduk kendimizce.
Sen doydun mu bu hayata?
Yeter yaşadın mı?
Trompetinle en sevdiğin şarkıyı çaldın mı son günlerde?
Engin sulara sadece kendin için açıldın mı teknenle?
Derinlerine daldın mı hayatın, büyük denizlere bakarken kendi içinde?
Sorulması gereken soruları sordun mu?
Benim tüm yolculuklarım,
Seni severken benden sana
Seni ararken senden sana
Bitti deyince senden bana,
Ve tüm dolaylı dolaysız yollar direkt çıkar sana...
Üstümden çekip aldın örtündüğüm seni
Ellerimden, kollarımdan soyunup gittin
Ayrılık ayazında üşüyorum şimdi
Gözlerimden dökülüp, yüreğimden kanayıp gittin
Ruhumun arazında ölüyorum şimdi
Sesimden, dilimden kısılıp gittin
Yaşarken hangi aşk pişman eder insanı yaşadığına
Hangi aşk başlarken ‘’ben yanlışım aslında’’ der
Hangi aşk bitmek için başlar
Hangi aşk ömürlük hayaller kurdurmaz insana
Aşkı yaşarken hiçbir şey mutluluğa engel değil
Bugün sadece bugün olsun
Dünlerden, ihtimal yarınlardan arınmış yepyeni bir gün
Yaşadığımız ilk sabah, yaptığımız ilk kahvaltı
Çayın demini ilk tadış, göğe ilk bakış gibi
Alışkanlıkların bağından, kaygıların yükünden kopup gelsin
Bir şey eksik gibi yaşamdan
Sadece arayanın fark edebildiği…
Mesela bir ağaç altında oturmuş
Tatlı bir akşamüstü solurken
Havaya karışan bilinmezlik duygusu,
Sadece seni anlatan bir masaldır yüreğimde
Sadece sana yatılan rüyalardır uykularda
Güneşi görmüş bir çiçeğin susuzluğudur yaz mevsiminde
Mucizelere inanmak istemektir çaresizlikte
Ay yüzüne alışmış gözlerimin körleşmesidir en aydınlık vakitte
Yuva yapmaya çalıştığım güzel ev…
Duvarlarına hayallerimi asıp seyrettiğim,
Pencerelerinden bakıp her yeni güne yeni umutlar yüklediğim,
Bahçemde açan her çiçekle yeni teselliler edindiğim güzel ev…
Seni hakkıyla yaşayabilmek için, kapısına bacasına mutlu anlar sinsin diye çabalayıp durduğum;
Ailece, eş dostla kurulacak sofraların hayalini, oğlumla yediğim yetim yemeklere sakladığım güzel evim…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!