Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Uşun Koca Oğlu Segrek’in Destanı(GÜLCE-BULUŞMA)

Oğuz’un zamanında Uşun Koca derlerdi,
Bir yiğit kişi vardı aslan gibi gürlerdi.
İki de oğlu vardı bir tadımlık ömründe,
Büyüğün adı Egrek yakışıklı ve cesur.

Varlar Ağladı(TEŞHİS-KİŞİLEŞTİRME)

Ay uykuya vardı laldır kelamı,
Mehtaba sığınan sırlar ağladı.
Şahitti yıldızlar almaz selamı,
Dağların duvağı karlar ağladı.

Vay Kızılırmak(UZUN HAVA)

Boz bulanık coşup hoyrat akardın,
Setler dinlemeyip bentler yıkardın,
Haddini bilmeyip yürek yakardın;

İsyan-(TRİYOLEMSİ-GÜLCE)

Helâldir her damla iç kana kana;
Bir silah bir kurşun yetişir bana.

Ya mertlik isterim ya da bir edep,

Kırk Yalanın Düğümü (TERZA-RİMA(Örüşük Uyak)

İster despot olasın ister zulme el çırpan,
Sarmaz mı kara toprak ebedi kalan hani;
Ne götürür giderken kaşıktan kepçe kırpan.

Kail Oldum Sırdaşıma

Kail oldum sırdaşıma
Neler geldi şu başıma
Kaçıp gitti gardaşıma
Oy oy oy oy balam oy oy

Gözünde Yaş Olayım

Bahçıvansız bir gülüm,
Yel vurur tozar külüm,
Seviyorsan al beni;
Nedir bu zar bülbülüm.

Nazarsın Emmim

Sevmezsin askeri kalmaz gizinde,
Çürük küpe girip sızarsın emmim.
Sürünüp durursun yılan izinde,
Körpe beyinlere nazarsın emmim.

Ben Vatan Hastasıyım

Temsilcilik alanlar geçmeden denetimden,
İstekte bulunmuşlar var olan yönetimden.

Ev hapsi istemişler İmralı’da yatana,

Yıldızına Fener Olduk Dünyanın(Tekrir-Yineleme)

Dünya sevda dünya sevgi dünya yâr,
Pınarından kanar olduk dünyanın.
Dünya yalan dünya çile dünya har,
Ateşinde yanar olduk dünyanın.