Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

İksirin Şırası Göze Vurgunum

Baharı vadeden hazan yasına,
Sevginin turası göze vurgunum.
İçtikçe damlayan gönül tasına,
İksirin şırası göze vurgunum.

Can İle Canan

Can cananda aşkı bulur canan canda köşkü bulur
Aşkı bulur canan canda köşkü bulur can cananda
Canan canda köşkü bulur can cananda aşkı bulur
Köşkü bulur can cananda aşkı bulur canan canda

Kazan Bey Oğlu Uruz Beyin Esir Olduğunun Destanı(GÜLCE-BULUŞMA)

Ulaş oğlu Kazan Bey bir gün kalktı yerinden,
Kara yerin üstüne ak otağlar diktirdi.
Yükseldi ala sayvan duruldu gök derinden,
Tüm otağlar döşendi, bütün Oğuz beyleri;

Güzel

Turna gibi konup konup uçarken,
Rastlaşıp bir avcı almasın güzel.
Cevreyleyip elden ele göçerken,
Gözlerine hicran dolmasın güzel.

Gülme Muhannet

Şerbet niyetine içtim ağından,
Solma sen olup da solma muhannet.
Bir hatıran kaldı gül yanağından,
Kalma karasızca kalma muhannet.

Toprağa düşen yazım alev yanaklı suzan;
Bir yanımda kar gülü bir yanımda son hazan.

Yüreğime serin su devşirilse umudum,
Gözlerin kara elmas ey benim ahududum;
Ne közümde nazar var ne küllenip uyudum,

Daha Bu Ne ki? (TAŞLAMA)

Su içmeyi bilmez kalaylı kaptan,
Yalağa oturur daha bu ne ki!
Ayırmak mesele kazmadan saptan,
Gönlünü yetirir daha bu ne ki!

Haritası Bölücü(MÜTAKARRİN)

Harita malum yerden, tutturdular açılım
Haz alanlar seferden, yutturdular açılım.

Güvene laik diyen, zahitler bilmelidir

Öğretmenin Duası

Yürümekle yollar aşınmaz imiş,
Kim derse yazını kar et Ya Rabbi!
Altın olmasa da kabul et gümüş,
Sözümü yerine yâr et Ya Rabbi!

Vatanım

Eyyy! Şehitler diyarı,
Gönlüme ferman, bilge Türk’ün ülkesi,
Varlığımın sebebi, ülkümün son kalesi;
Ata yurdum, geçmişim, geleceğim,