Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Bayrağımı Çiğnemiş Ermeninin Dölleri

Dikene durmuş bokta kara gâvur gülleri,
Bayrağımı çiğnemiş ermeninin dölleri,
Mevlam şahit olsun ki savrulacak külleri,
Hep ermeniyiz diye bağıranlar duy beni.

Yanardağım Tozar Külüm (MEŞTÜR)

Kabuk düşer zaman zaman,
Yorar düşüm hayat yaman,
Yanardağım tozar külüm,
Kanar yaram duman duman.

Turnalar Habersiz (NAZİRE)

Haslet cengi ile cevretmek niye?
Tüfeğe süngüyü takmışsın gülüm.
Damlamış inciler tüh olsun diye,
Gönlünü sevdadan çekmişsin gülüm.

Gazel

Niye efkârlı gezersin deli gönlüm selinen,
Yine dargın mısınız siz düşü bensiz gülünen?

Saza vursan göğü dağlar, nice canlar cefada;

Narçiçeğinde Seyyah Yürek (TEKİL)

O kara gözler inleyen bir tele düşmüş.
Umutlar,
Yarınsız günler
Mutluluk kara düşmüş.

Kaynar Bir Bulut

Kızıl gül misali kaynar bir bulut,
Yağdırır sevdayı başım üstüne.
Döker kirpiğinden kanlı yaşını,
Ummanı ıslayan yaşım üstüne.

Said Emre (GÜLCE-BULUŞMA)

Varlığı ezeldir her sözü ferman,
O’nadır yolculuk ondadır derman.

O’dur sonsuz olan, ondandır beşer,

Yunus Emre (GÜLCE-BAHÇE)

-I-

Yunus diye görünen,
Ete kemiğe bürünen.

DELİ GÖNÜL (TEHZİL (HEZL))

Deli gönül düşe kalka gelirsin,
Isırgan otundan meyin alırsın,
Çirkin gölgesinde sızıp kalırsın,
Ben senin çöpünü dökemem gönül.

Avaşin Köprüsü

Yıkılsın ocağın, baykuşlar ötsün
Avaşin köprüsü aldın canımı.
Anandan dökülen, kokuşmuş sütsün
Avaşin köprüsü aldın canımı.