Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Zülfiye

Oy Zülfiye Zülfiye her can tende hediye,
Cenazeni kaldırsın en fakir belediye!

Baharın dem almadan vuslat dilin büzüştü,

Ben Ve Ötekiler

Bebekliğimi hatırlamam,
Tahta tekerlekli oyuncaklar
Altı yırtık lastik ayakkabılar
Ketensi giysiler

Elma Yanaklı Kızı Özledim

Geçmişe yolculuk edeyim dedim;
Bırakıp geldiğim, izi özledim.
Ne hatıralar var, dönüp bakınca;
Mazimde kalanlar, sizi özledim.

Hamza Çavuş

Kahraman ordumun yılmaz eriydin,
Vatana millete kul Hamza Çavuş.
Kutsal davamızın bir neferiydin,
Ülkümüz ebedi bil Hamza Çavuş.

Bakarsam Yüzüne Boşa Sevdiğim

Yüze bakmak değil sevgidir aslı,
Bakarsam yüzüne boşa sevdiğim.
Boş yere yanmıştır Kerem’le Aslı,
Bakarsam yüzüne boşa sevdiğim.

Anar Mevla’yı (İLAHİ)

Resülullah’ın ümmeti,
Anar Mevla’yı Mevla’yı.
Sevgiyle yağan himmeti,
Anar Mevlâ’yı Mevlâ’yı.

Mahşerde Başını İndirme Derim(Serbest Zincir)

Adamlık mezata düşerse erde
Erde vicdan kalmaz, bitirir zaman
Zaman acımasız, yıkar bütün düşleri
Düşlere keyfiyet bindirme derim.

Şah İsmail-Hatayî (GÜLCE- BULUŞMA)

-I-
Kim gizemli kim emin,
İpek yiyen güvenin,
Nem düşer yaldızına,

Kazılık Koca Oğlu Yigenek’in Destanı (GÜLCE-BULUŞMA)

Kam Gan oğlu Han Bayındır bir gün kalktı yerinden,
Kara yerin üzerine diktirdi ak otağı.
Yükselince ala sayvan gök yarıldı derinden,
İpek halılar döşetip doldu aslan yatağı.

Döktüğüm Gazeller Lal Eyler Dili

Âşık maşukunu sarmaya görsün,
Vuslatın düğünü bal eyler dili.
Muhabbet demini sürmeye görsün,
Ferdayı zülfüne tel eyler dili.