Osman Akçay Şiirleri - Şair Osman Akçay

Hoşlanmasan da
Hep yolumu bekliyor
Sabrediyorsun

Hata mı ediyorsun
Hiç sorgulamıyorsun

Sanırdım dünyaya, boşuna geldim
Şimdiyse anladım, affına geldim
Yeni doğmuş bebek, ağlıyor gibi
Kulunum kapında, lütfuna geldim
..... İçimde bir huzur, ruhumu sarsın

Kaybolmadan bende akıl
Gel naz yapma bana takıl
Ayağına değmez çakıl
Yoluna gül sereceğim
Muradıma ereceğim

Sonunda gebermiş hain mürtet it
Cehennemin artık ta dibine git
Önceleri kelpi sananlar mürşit
Anlasalar bile iş işten geçti

Marmara’yı sardı deniz salyası
Çevresel yıkımın bir madalyası!
Nefes alamıyor bak sardalyası
Ölümün adıdır bilin müsilaj

Koskoca köpükler denize doldu

Başı dumanlı dağlar
Yârim günlerdir ağlar

Penceresi açıktı
Dertler dışarı çıktı

Umutsuz geceler çığlık atarken
İnat etmek nedendir kanayan yalnızlığa
Eski sevdaları birer birer parçala
Üzerlerine naftalin topları koy
Hepsini sözcüklere kan kusturan çeyiz sandığına kaldır
Bir daha kapağı açılmamak üzere

Sığınacak liman ol, yüceltsin seni namaz
Hoşgörüde umman ol, yükseltsin seni namaz

Kul hakkı yiyen kişi, katiyen arı-namaz
Adaletten şaşanda, iyilik barı-namaz
Kuran’ın hükmü ile bedeni sarı-namaz

Törenin var olduğu
Aşiretin kural koyduğu
İlkel ve geri kalmış feodal bir yapıda
Ne yazık ki kelebekler
Çocuklardan daha uzun yaşıyor

Körpecik yaşında bir taze güldün
Akraba elinde hunharca öldün
Yorgunum diyerek eceli bildin
Cenneti âlâya çık Narin Narin

Yıkılsın tüm dağlar yıkılsın yeter