Orhan Korkmaz Şiirleri - Şair Orhan Korkmaz

41 yaşımda, aşkı gördüm,
Sevdim, acılarla büyüdüm.
Birçok kez aldatıldım,
Ama hiç bir zaman "acı" demedim,
Çünkü fark ettim,
Asıl acı, gözleri olmayanın,

Aldırma sen, sensiz geçen her dakikada,
Bir çığlık yankı bulur, ama sesim duyulmaz.
Yalnızlık ağır gelir, rüzgarın fısıldadığı,
Geceleri uyumadan, seni beklerim, anımsamadan.

Aldırma sen, bu sessizlik içinde kaybolurken,

Aldırma sen, gözlerim dertli olsa da,
Bazen içim yanar, bazen yıldızlar sallar.
Hayatın girdapları, bizi savursa da,
Düşlerimle kalkarım, bir başka yolda.

Aldırma sen, her şarkımda seni ararken,

Bir sabah ışığı gibi,
Sessizce dokunur ruhuma.
Anne…
Adını söylerken bile bir huzur,
Bir sıcaklık sarar beni baştan ayağa.

Gece, sessiz…
Yıldızlar küskün bu ayrılığa,
Adını fısıldıyor rüzgar,
Söylenmemiş bir dua gibi.

Ellerin yok,

Beni saran, senin ellerin oldu,
Yüzümde gülümseyişinle,
Kalbimde fırtına gibi rüzgar,
Ama hep seninle daha güzel.

Bir bakışın, bir dokunuşun,

Kalplerinde aşkın işaretiyle doğanlar…
Yeryüzüne gönül indirilemeyenler,
Hayatı ve insanı derinden kavrayanlar;
Merhametle seyrederler
Ama yaşamın,
o insanların yaşadığı gibi,yaşanmazlar.

Bir gece yarısı, yıldızlar sustu,
İçimde yangın, dışımda puslu.
Sen, uzaklarda bir rüya...
Ben, kırık aynada yitik hece.

Ellerim boş, göğsümde çatlayan nefes,

Yanarııım, ateş olurum,
Bir kıvılcım düşer karanlık gecelere.
Söz olur dilimde, susar kalbimde,
Yine de sen bilmezsin, içimdekileri dinlemezsin.

Ağladım gecelerce, gözyaşlarım kurudu,

Yanarııım, ateş olurum,
Sözler dilden taşar, kalpte dururum.
Bir şarkı düşer ömrüme sessizce,
Her mısra bir yara, bir umut olurum.

Gecelerce ağladım, sesim duyulmaz,