Gecenin koynunda bir melodi yükselir,
Gözyaşlarım sessizliğe karışan ıssız damlalar gibi.
Zaman ağır adımlarla geçerken,
Kalbimde yankılanan her nota
Unutulmuş hikayelerin izini taşır.
Bir rüzgar esti uzaklardan,
Getirdi o sesi kulağıma.
Sanki yıllardır beklediğim,
Ama asla bulamadığım bir melodi.
Her söz, her nota,
Sessiz sokaklarda yankılanmasın sesi.
Bir kere yandım, kül oldum aşkına,
Şimdi rüzgâr esse bile savrulamam.
Ellerim soğuk, dokunmaz artık sana,
Gözlerim uzak, bakmaz eski bahara.
Beni her düşündüğünde bir gölge düşer gözlerine,
Zamanın harfleri kaybolur, anlamını unutur.
Bir an gelir, yalnızca bir rüzgarın taşıdığı
İsminin yankısı kalır kulaklarımda.
Hissettiğim seninle olan bu mesafe,
Sanki bir okyanusun iki kıyısında var olmak gibi,
Bir ses var, içten gelen,
Yüreğimi sarar her sözüyle.
Türkü değil, bir melodi değil,
Zamanın içinde kaybolmuş bir his gibi.
Adana'nın topraklarından,
Bir şarkın olsun,
Senin olsun.
Hayatına giren herkese, “Bu benim şarkım” diyerek dinlet.
Bir gün ayrıldığında, bir radyoda çaldığında,
Seni hatırlasın.
Sonsuzluk dediğin şey,
Belki de en derin iç çığlığımdır.
Bir bakış, bir anlık bir sessizlik;
Bir dakika, bir ömür kadar uzun ve derin.
Sonsuz bir kayboluşun ortasında,
Yüzünü hatırlamak,
Tut elimi, bırakma.
Çünkü güvenmiştir bir kere kalbim sana.
Rüzgâr sert esse de,
Yağmurlar gözlerimizi ıslatsa da,
Biz hep aynı şarkıyı mırıldanacağız.
Bir sabahın ışığında, umudu sararak uyanırım,
Her yeni gün, yeni bir fırsat gibi gelir bana.
Bazen yorgunum, bazen kırık dökük,
Ama içimde bir ses fısıldar:
“Yavaş ol, kalbini dinle. Umut, her zaman bir adımdır geride kalanlardan sonra.”
Önce yâr idin, sonra yara oldun,
Ben seni çok sevdim, canım yanıyor,
Geceyi beklerken, rüyada kavuşurum,
Aklımda sen, her an seninle yaşarım.
Bir ateş var kalbimde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!