…
Yokluğun…
Zindan ve yürek
Gece ve insan
Karanlık ve yıldızlar
Sessizlik ve ışık
Biz bunları aştık kardeş kalmadı dünyada bir tamahımız.
Bize tek dost Allah'tır, kalmadı kimsede ahtımız.
Sanma ki uyuruz, uyanığız.
Şu menfi nefsine,benliğine sarıl sen,
Pisler pisliğini yapar,Yaradan yıkarmış;
Gönül yıkacaksan boşa yorulma
Hatır için girme günaha,
Hakkı söyle hatır yıkılsada
Sakın gönül yıkma nefis için
Bütün cihan üstüne varsada.
Kimi insanların ambalajı güzel içi boştur
Kimi insanların reklamı olmaz hilesi yoktur
Dansöz gibi kıvırır kimisi duygu sömürür
Acaba ağlayanlar her zaman haklı mı olur
Duygular bazen karışır toza dumana hastalıklı
Yaşadığım seninle ne varsa
Sarmış yalnızlığımı yokluğunda
Gamsız değilmiş anladım
Yükü ile ağırmış sevda
...
Terkedilenler bir esirden farksız
Şiirler yazalım her yere
Karanlığa
Yeni gelen güne
Umuda boyansın duvarlar
O kadar çok yazalım ki
Silemesin hiç kimse
Utanırım kusur söylemeye
Toysun sen daha çocuk
Kibirinle süründe mutlu ol
Haddini bil sen çocuk
İstesem seni tepelerim
Karşıki dağları güller bürüdü
İtler namertler aldı yürüdü
Nesil bozuldu huzur kalmadı
Kimlere kaldın yalan dünya!
Ahlaktır insanı hayvandan ayıran
Yeşil ışıkçıyım severim ben
Yaradılanı yaradandan ötürü
Mana aleminde layık olanı sen
Bilirsen gel, Ne olursan ol gel'den ötürü
Yeşil ışıkçıyız Yunus padişahımız
Allah için sevdiğimize kıyamayız
Herkes anasının kuzusu yıkmayız
Samimiyiz kimseyi kullanmayız
Bu dünyanın altıda var unutmayız
O vicdansız kendini bir şey sanadursun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!