Bazen yalnız ölmek iyidir
Kafanı dinlersin
Kimseyi düşünmezsin arkanda
Artisizm rüzgarları esmez cenazende
Hiç bahanelere sığınmadan
Mümkün perestçe sorgularsın kendini
Hiç beceremedim
Meşru olmayan bir yoldan
Kazanmayı
Kaybetmeyi
Kimseyi kandırmayı
Hiç beceremedim
Uzundu kış
Soğuktu gece
Isınmak için
Sığındım gözlerine
Kimsesiz bir çocuk gibi
Dalıp derinliğine
Ben Anadolu’nun bir köyünde doğmuşum
Bu yüzden yüreğim yitik bir evde çarpar
Kaybolmuş sevdaları içinde susarak
Çığlık çığlığa yaşar…
Bir çocukken ezberlemişim yalnızlığı
Aldanmışlık kokan güvensiz karanlıkların
Kalbine eyle takva
Sakın kimseye hor bakma
Veda hutbesini unutma
Üstünlük takvada Allah'u alem.
Yüreğinin ağırlığıyla ölç insanı
Başka bir dünya mümkün
Herkese yetecek kadar mutluluk
Herkese yetecek kadar aş mümkün
Uzaklarda şarkı söylesede kuşlar
Karanlığın içinde küf kokulu yalnızlıklar
Ah nasıl yaşadık bugüne kadar
Ne ben Onsuz kaldım ne O beni bıraktı
Her daim bendeydi Rabbim hiç yalnız koymadı
Sadece yarayı kanattı unutmasın diye beni
Aratan bulduran O beni bana döndüren aşktı.
Uluorta geldi kış
Tutunacak dal yokken
Fakir fukaralık başta iken
Yaşımda geçmiş
Söylenecek söz kalmamışken
Çıkagelmişsin ne fayda
O kadar kitap yaladın
O kadar ilim yaladın
O kadar elif yaladın
Gittin b... yaladın..!
O kadar gururlandın
Bizimde dağlarımız var sevgili
Uğrunda ölünecek sevdalarımız...
Kanatlarımızın altında
Pazarlıksız sancıyan acılarımız…
Bizimde dağlarımız var sevgili
Dağlarda kartallarımız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!