Önder Karaçay Şiirleri - Şair Önder Karaçay

Bir göz var artık yüreğimde
Çıkmaya can atan
Kal diyorum içimde
Ne güzel yaratmış yaradan

Duygusuyla etrafında tur atan

Sabrımız yorulmaz bizim
Seveni zehir olsa yutarız
Sevmeyeni bal olsa atarız

Kadim bir kuraldır
Talip olmuşsan eğer sevdaya

Toprağına bir ağaç gibi kök salmalısın
Kök salmaz isen kendi kökünü kurutursun
Bak ağaçların meyvelerine, yapraklarına
Serpilmişsin aslında sen büyüyorsun

Bir dünya düşün, herkes düşünsün

Mutluluk
Bir damla suyun
Suya düştükten sonra
Sıçrayışı kadardır

Acı tapulu bir duygudur

Sözler muammalı bir güzellik içindeydi,
Güneş alev topu gibi toprağa eklenen
Işığa bakış ekliyordu,
Bu güzellik karşısında bütün duyguları
Yeşil gözlerin konuşuyordu.

Bir umuda verdim kendimi
Boş verdim doldur diye
Yüreğime kahır tasımı
Doldurmadın boş verdin

Karanlığın üzerine güneş çizmişlerdi
.../Güneş
Gölgede aydınlık arıyorduk
.../Gölgede
Üzerimize yansıyan
Güneş mi?

Olmaz mı? Birlikte daha büyük bir karanlığın gölgesi olurlar

Gölgeye girmeden düşünmek gerek gölge olursam sayesinde gölgenin (sayenin kelimesinin anlamı da gölge demek)

Kolay mı gölgeden çıkmak?

Birbirini seven iki insandan biri öldüğünde;
Ölen toprağa,
Kalan,
Ölenin acısının içine gömülür.

Önder KARAÇAY

▪️🔘▪️▪️Dünyaya açık pencere gözünden bak egonu gör.

Ayna kendinsin, korkma tut kendine!

İçe dõn gönlün ile dünyaya bak gerçek özü gör. ▪️▪️🔘▪️