Yaşamak! Ah yaşamak...!
Hergün ölüme on kala,
Önümüzdeki her kavşak.
Koşmak,koşmak;
Bir dirhem bile yol,alamamak.
İçerim de saklı olan “ölüm” mü,
Daha sadık randevusuna,
Yoksa içerime sakladığım,
“Gülüm” mü,
Veya;
Sevgi nefretin diğer ucu,
Yüreğimi daha fazla zorlama.
Deli gibi sevmişken,
Ve onulmaz acıları göğüslemişken,
Ölüme uğurlama.
Ey Yüce Sübhan;
Şu soğuk geceler üstümüze,
Sıcak bir yorgan örtmeyecekmi?
Bizim yarın kaygımız,
Ömür boyu,hiç birgün bitmeyecekmi?
Şu efkar dediğin sam yelimidir,
Eser ılgıt ılgıt seni getirir,
Bu bendeki gönül zır delimidir,
Seni düşündükce aklın yitirir.
Hem uzaksın bana hem içimdesin,
Burası Türkiye;
Dem vurulur,
Adaletten emekten.
Kimisi mapus olur,
Kimisi mebus olur,
“Yalan beyan”
O’da bu Vatandan dı,
Güç bela yatandan dı,
O’da dert satandan dı,
Sol yanı batandan dı.
Ayaza toktu yüzü,
Bizim düzen filminde,
Biraz tuhaftır işler,
Çiçekler odundandır,
Egemendir bebişler.
Bir deliye meyleder,
Gebetto Amca,
Bize biraz iyi adam yapsana.!
Veya en azından,
Yontulmamış olanları,
Biraz yontsana...
Bütün deseni bozulmuş
Zannedilmesin ki her şey bitmiştir,
Plan puştun ise Vatan bizimdir.
Kurtuluş aşkına canlar gitmiştir,
Bu yurdun altında yatan bizimdir.
Sıdk ile sarılıp cesur Kemal’e,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!