Nurettin Aksoylu Şiirleri - Şair Nuretti ...

Ben karanlıkları iyi tanırım
Karanlıkta dökülen iki damla gözyaşının
Altında ıslanırım
Ay doğar yalnız gecelere
Benimsin sanırım

Aşkına vefam kırık turna kanatlarında
Oda göçmen kuşuymuş artık çok uzaklarda
Sevdalım çiçek bitmezmiş çorak topraklarda
Nazarına geldim yar, boynum kör bıçaklarda

Sevdamın çığlığı yankılanırmış dağlarda

Yalnızdın, acılarımız ortaktı, yanıp durduk
Sen Yakup’un ben zeliha aşkını arar olduk
Eğilmez başlarla yere değmemiş alınlarla
Zemheri gönüllerde, şefkati arayıp durduk

Kopan her feryadın, dillere ağıt oldu döndü

Duvarlarda asılı siyah beyaz resmin
Ansızın yüreğime yazılmış ya ismin
Yokluğuna yaseminler kokarmış tenin
Söyle haram tenlerde avunan ben kimim

Nerelerde saçlarımı, dağıtan yelin

Issız gecenin koynuna
Rotasız rüzgârlar girerken
Yokluğuna yazdığım mektuplar
Sinemin ateşinde yanıyordu

Efkârına yakılan sigaralar

Bir kızıl akşam çöktü, aşina ruhumun üstüne
Hafif bir rüzgar esiyor, damıtıyor benliğimi
Sessiz çığlıklar, akan gözyaşım, dağlıyor sinemi
Sefilce boğuştuğum, manasız hayatım üstüne

Varlığımı bırakabilsem, kapılsam o manana

Hangi şehrin sürgün sokaklarına
Hasret dokundu ki
İsmi konmamış sabilerin
Ağıtları yakıyor yüreğimi
Ve
Hangi şehrin dar sokaklarında

Loş odanın sessizliğinde
Kelimelerin sırları sevişiyor yüreğimde
Soluksuz nefesim
Sen kokan anlarda yoruyor yüreğimi
Anlık duruşlar
Sigara içimi dumanlarda sonlanıyor

Arama
Aramaya kalktığın her yerdeyim
Beslediğim umutsuzluklarım avucumda
Hatıralardan ne kaldıysa başucumda
Vakit ağılı sokulurken mıh gibi ciğerime
Aksak

Git
Yüreğim yangın yeri
Alevim harlanıp güneşi söndürmeden
Akşamın hüzünleri yeryüzüne çökmeden
Git
Nehirler yatağında coşup suları bulandırmadan