Nurettin Aksoylu Şiirleri - Şair Nuretti ...

Kapandım
Kabuk bağlamış yaralarımın ahına
Yıkadım günahlarımı serdim gözümün ağına
Uyandı gönlümün mihracesi
Taş sapladı göğsümün dağına

Hayalin düşlerimde
Boynum darağacında
İplerde sallanırken
Mavi gülüşler koydum
Tuzlu dudaklarına

Karlı dağın
Baharının
Ayazına sığınmış rüzgâr
Üşütüyor tenimi
Ve
Yokluğuna eritiyor yüreğimde ki

Arından çatlamış
Üryan gecenin zifiri karanlığı
Susarken gökyüzüne

Ay hırsından dökülüyordu
Ay yüzüne

Hüzünlü yolların
Sonu olmayan kıvrımlarında
Sensiz konaklıyorum

Hasretin, rüzgârlar eşliğinde yaladıkça döşümü
Yokluğuna yanıyorum

İç çekişlerim gözyaşlarımda duvarlara örülürken
Sorgula şimdi
Yarınıma biriktirdiğim binlerce umudun
Muammalı sorularda yere düşen damlalar gibi
Nasıl neden parçalandığını

İsyanım
Zamana yorgun düşerken
Hayatımın yamalı artığında
Soysuzluklardan kaçışımdır
Sana

Deniz gülümsüyor
Güneş düşerken üzerine
Çarşaf hale bürünmüş kıvrım su
Köpükleriyle yalarken kaya yüzeylerini
Hırçın dalgalar yan yatırıyor kâğıttan bozma gemiyi
Tayfalar çığlık çığlığa can yeleklerine koşuyor

Kırlangıç kanadı düşler
Çok sessiz gece
Ömrümde yitik zaman
Giden gitti
Gemiler kalkarken ıssız limandan

Demek sen hala çok uzaklardasın
Gece düşlerime gelmeyeceksin
Çiçekler solarken şen bahardasın
Ağlarken gözlerim silmeyeceksin

Firari zamanda güneşe bakıp