Nurcan Talay Şiirleri - Şair Nurcan Talay

Yankıların eşlik ettiği

Gittikçe yaklaşan

Bedensiz bir sesti

Söndürüp bahtımı, çekip de gitti
Dalımdan koparıp, çaldı gönlümü
Yerlere savurup, aşkı kirletti
O zalim eliyle kesti gülümü

Doldurup acıyı, kadere sundu

Nice gözler açılır devran kucağında çift
Ve nice yüzler kapanır mezarında hiç
Bulutun yüzü külrenginden utanır
Yağmur yıkadıkça tozu toprağı
Yeryüzü paklanır
Hakk, günü siyaha boyar her gece

Ve son sayfa çevrildiğinde
Göğün tavanı dağıtıldı
Yer üstü diz çöküp toprağı örttü
Güneş renginden sıyrıldı
Ay, yıldızları topladı karanlıkta
Şeytan rütbesinden alındı

Ben gitmeden gözlerinden
Dur
Bekle
Dokunma bana
Uyanmadım hala sen kokulu düşlerimden
Yakma ayrılığın mumunu

Gel yanıma otur
incitmeden tara saçlarımı
Başım çok ağrıyor anne
Laf aramızda
Diş etlerim de çürümeye yüz tuttu
Nedense...

Başlıyorum

Yavaş yavaş

Yaklaş bana

Toy sessizlik kaplarken gökyüzünü
Güneş siyaha boyar ışığını
Kurşun tozuyla gözlerini ayartır kuşun biri
Göğsünde beş parmak mermi izi
Göz altında mor halkalı aylara zincirlenir
On iki saat adımında yatırılır sedyeye

Kadife çarşaf üzerinde
Ay uyuyor
Gece sessiz
Gece mutlu bir çocuk
Gümüş elbiseli yıldızlar
Siyah saçlarını tarıyor

Gelincik oldun yârim, sisli dağ eteğinde
Saklamışsın sineni, kör bulut peteğinde

Dudağında ot bitmiş, toprak taşmış teninde
Beyaz duvak sarılı, kan açmış kefeninde