Yalnız kocaman kayanın üzerinde ki
O küçücük çiçek.
Sıyrılıp giderken dallarından.
Soğuk kış gecelerin de
Ona kim ellerini verecek?
Kimin içine işleyecek,
En çok yüreğimi inceltti aşk.
Kırılgan nesneler gibi,
Çarpmaya gelmiyor hiçbir duyguya
Cam kırıklarından gözyaşlarım
Keskin ve acıdan…
Kırbaç mı acımasız,
onun ucundaki el mi?
Çıkardığı sesmi acımasız,
onu savuran yel mi?
Bir şeyi anlatabilmek için
kırbaç gibi
Küçük bir oyuncağın vardı,
Sağı solu öylesine
Yapıştırılmış…
Olmadı tutmadı
Eklenen yerlerinden,
Düşüp parçalandı yeniden…
Kocaman bir ömür geçti
Bir baharın bir tek gününden
Şimdi yok
Ama hala var biliyorum
Gözler vazgeçmiyor
Yıllar yılı gördüğünden
Bırakıp giden sendin,
geride kalan ben!
Haksızdın oysa…
En çok beklediğim
şimdi
benden uzak…
Sen söyle
şarkının ilk notasını,
sen söyle
aşkımızın rotasını,
sen söyle
ne gerekiyorsa onu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!