Nurcan Göksel Şiirleri - Şair Nurcan Göksel

İçimin götürdüğü her yerde
Olmak istiyorum!
Dünyanın öbür ucunda,
Uçsuz bucaksız denizlerde,
Ret kit’in gezindiği çöllerde…
Ve

Kimse bilmez onunla
Randevumu…
Ben bile! …
Zamanı yitik,
Yeri belli değil…
Buluşuruz bir yerde

Toprakta yer tutmak mıdır
Ölüm?
Ne bileyim
Belki de
Nihayeti meçhule doğru giden
Bir bölüm.

Bir baktım ki büyümüşüm..
Eskileri sakladığım
dolabımdaki giysiler
Olmuyor artık.

Bir baktım ki büyümüşüm...

Bir vücut ateşi gibi
Hep sende olsam,
Sımsıcak!
Bir bahar olsam
En güzelinden,
Pembe, beyaz…

Şimdi
Denizler bom boş
Bir balıklar orda
Bir de koca dalgalar
Kumları süpürüyor deniz
Siliyor sahil edebiyatını

Kıvranır taç yapraklarım,
Ufalanır tutunduğun kaya.
Yitirdim sarılışlarımı şimdi
Sahipsiz bir köküm,
Yerini bilemeyen çiçek.
Acı acı kokuyorum

Bir oyuncağın vardı
kıyamadığın.
Şimdi
sen bir oyuncaksın
farkındamısın?
Ya saklarlar seni

Yüz yüze gelince
beyaz adam
kalakaldı olduğu yerde…
Cesurdu oysa
kovalarken onu tepelerde.
Bol mermili silahıyla

Bir çılgınım, bir deli!
Yollar benim artık
yıllar benim!
Sımsıcak tutacak beni
farkında olacağım
tek şey