Nurcan Göksel Şiirleri - Şair Nurcan Göksel

Koıcaman
bir geminin güvertesine
el sallanarak
uğurlanan yolcu!
Geride bıraktıklarına
bakarak

Ağaçlarda
Her türlü yeşil,
Gururla köpüren
Bir deniz.
Bir çok duanın izleri var,
Her şehit te

Düşünüyorum!
Paylaşacak ne çok
şeyim var…
Ne kadar çok söz…
Sevmek üzerine
yazılmış

Sanki!
Bir çantanın içinde
yanımda taşıyorum seni...
Bir çocuk gibi
elinden tutup gezdiriyorum...
Yastığımın altına koyuyorum

Altın saçlı başakların
saçını tarayan rüzgar.
Al yanaklı gelinciğin
bahçesi şimdi
tarumar…
Bir meltemsin sahillerde,

Nasıl bomboş yaşar insan
Nasıl da havadan sudan
Tutmayıp ipin ucunu
Pay çıkartır yaşantıdan.

En azından bir şeyler yap

Dünya dönmeseydi!
Sabahlar olur muydu hiç,
Masmavi gökyüzünde ki bulutlar,
Bulutlarda ki rüzgar?

Dünya dönmeseydi!

Üç, beş
kedi yavrusu
davetsiz misafir gibi
geliverdiler…
öyle masum
bakıyorlardı ki

Kısa bir yolculuk daha geleceğime
Düşümde kurduğum metaforlarla
Tam huzuru buldum derken bir gün
Dönüşüveriyor karanlıklara aydınlık günüm
Her hangi bir yerdeyim
Bir çiçek bahçesinde

Boş gelir İstanbul,
yaşarım bir garip
yokluğu
puslu sabahlarda.
Arkadaşım
simitçiler, mendil satıcıları