Kapağını kapadığımız
O kitabın içinde ki
Öykü bizim
Ne kadar günahı varsa
Bu ayrılığın
Hiç kaçarı yok
Renklerini siliyor şehir
Kapatıyor
Gözlerini gün
Doğrudur
Her akşam oluşunda
İki ayrı karanlığın içinde
Yayından kurtulmuş
bir ok gibiyim,
gidiyorum ardından.
Dudaklarımda
belli belirsiz
bir ıslık…
Bir vakit yaşamışız,
Çizmişiz resim gibi
Her şeyi kare, kare…
Sözcükleri not almışız
Beynimize..
Not almışız,
Gözlerine bir ışık vurmuştu,
o ışıkta sana!
Aydınlığından
karanlıkta kaldım…
Açtım sonra kamaşan
gözlerimi
Sen gittin,
kokun kaldı ardında
dokunduğun yerde ellerin.
Şarkımız sustu,
üzülme diyen sözlerin.
Mutluymuşum gibi yapamam
Biz!
Bozmadık mı dünyayı?
Biz!
Çıkarmadık mı çivisini?
Unuttuk yaraları sarmayı,
unuttuk insan olmayı…
Yurtsuz kaldı kurtçuk,
Meyvalar tükendi.
Balıklar sıçramıyor
Dereler kurumuş çamurdan derya…
Boğulduk
Yorgun argın bir otobüsle
Yorgun argın geçtiler
Süslü kalabalıkların yanından
Öyle bir kalabalık ki
Onlara inat
Suratları yalancı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!