Nizamettin Özel Şiirleri - Şair Nizamett ...

Mevsim yine, o eski mevsim;
Yazmışım başı boş heceleri.
Albüm de kalan yırtık resim,
Ve şu soğuk sonbahar geceleri.

Evim yıllar var ki, harabe;

Kızım sen ufacıktın daha,
Sensiz yapayalnızdı dünya;
Kupkuru çöldü, susuzdu vaha.

Kızım sen ufacıktın daha,
Mini mini ellerin vardı;

Aha! Ordasın;
Dilimin ucunda ismin.
Unutamadım seni,
Baş ucumda resmin.

Unutabilsem ah!

Beni hiç bir zaman arama;
Ok yaydan çıktı bir kere.
Parmak basıp, kanayan yarama;
Uzak oluyorum, gittiğin yere...

Rabbime havale ettim seni,

Unuttum;
Yüzünü ve ellerini.
Unuttum;
O mavi gözlerini.

Unuttum;

Topu topu bir kez gördüm,
Oda göz ucuyla.
Şimdi beraber gidiyoruz ipe,
İdam suçuyla.

Suçlandık hep yalan yanlış,

Soğuk kış akşamları,
Evlerde yanar sobalar.
Üşüyen sade çocuklar değil,
Analar ve babalar.

Sefaleti yaşarken halkım,

Düşünceler, bir garip ediyor insanı;
Yatmak için saat, daha çok erken.
Gecenin bir vakti, bölme rüyanı,
Uyu sevdiğim uyu, henüz vakit varken...

Evler taş,
Eşyalar hurda.
Düşün biraz,
Az dur da.

Müzik caz,

Temmuz güneşi;
Sahiller tıka basa dolu.
Seyyar satıcılar uğraşıyor,
Bir şeyler satmak için,
Kapatıp her yolu.