Nihat Malkoç Şiirleri - Şair Nihat Malkoç

GEMİLER

Yola çıkmış gemiler, cümle şarkılar susmuş
Rintler köşebaşında kafatasını kusmuş

BOŞLUK

BIRAKMA EY SEVGİLİ!

Sol tarafım buz keser, üşür karakışlarda
Bırakma ey sevgili beni bu yokuşlarda!

YİNE SENİ ÖZLERİM

İDAM SEHPASI

Arındırır kandiller kalpteki kiri, pası
İman en büyük servet, küfür idam sehpası

(Iraklı sözde mücrimlere tazimle…)

Biz kayıp atlasların yitik çocuklarıyız
Namluların gölgesi şakağımıza düşer
Bu çağın günahları yüklenmiş omzumuza
Yürek semalarında her dem nedamet pişer

…Ashabın temiz ruhlarına tazimle…

On dört asır evvelden dünyaya şan verdiniz
Vahdet kalelerini yüceltip can verdiniz

Müminlerin birliği müjdeli, kutlu haber

Aynalar söyleyin nedir bu boşluk?
Büyüdükçe büyür yürekte matem
Aydınlığımıza düşerken loşluk
Gecelerden taşar kuşluğa sitem

Mavi gözlerime morluklar düşer

Güneşin yangınını Ganita’da seyre dal
Gerçeği kıskandırır yaşadığımız masal

Bulutların alnından öper bir mavi damla
Hatıralar canlanır yüreğim dolar gamla

Yine düşümde dalgalandın dün gece
Lapa lapa yağdın uykularıma
Zonklattın beynimi
Şifreli yolların kavşağında
Bir nehir gibi aktın rüyalarıma
Sırılsıklam oldum amansızca

Gönlü düşürdü yere billâh sakar bu şehir
Yaralı yüreğime çivi çakar bu şehir

Hüzün süvarileri dayanınca yüreğe
Hayal denizlerinden ruha akar bu şehir…

Bir kez ölüp bin kez dirilmektir aşk…
Adanmışlığın en koyu rengine boyanmaktır belki de
Gül iken kül olmayı göze alabilmektir Nemrut’un ateşinde
Merhemdir her gece yarısı kanayan gönül yarasına
Sağanak altında kuru kalabilmeyi becerebilmektir
Sevgiye susayanlara gönülden gönüle akan duru pınardır